Tweedracht - Nicolet Steemers

De cover:

‘Hun bloedband werd door een experiment verstoord.’

Op de cover twee paar voeten met opgetrokken knieën duidelijk van twee vrouwen en als je de achterflap leest blijken het tweelingzussen te zijn. Een eenvoudige cover, maar hij maakt mij wel nieuwsgierig. Ik raak wel benieuwd naar het verhaal van de zussen. Nicolet Steemers is de schrijfster van de serie Overspel, een serie waar ik zelf erg van gecharmeerd ben.

Het verhaal:

‘Dat wat me niet doodt, maakt me sterker.‘ Friederich Nietzsche

Wanneer Clarice Woltering, voormalig psychologe bij het Nederlands Meerlingen Instituut, dood wordt aangetroffen in haar huis staat  de politie al gauw bij Lucy van Alphen aan de deur. Haar witte bus is op de vrijdagmiddag voor Clarice’s deur gezien.

De 31 jarige Lucy en Danielle van Alphen zijn tweelingzussen en toen ze tieners waren, werden ze als proefpersoon bij het NMI geobserveerd. Clarice was de psychologe. Vroeger waren de zussen heel close maar sinds ze hun eigen weg zijn gegaan zien de zussen elkaar amper meer. Lucy is werkzaam als cabaretière en Danielle is door drugsproblemen aan lager wal geraakt. Hoe komt het dat het busje van Lucy op de plek van het misdrijf is gezien terwijl het de gehele middag in de stations-garage zou moeten hebben gestaan? Wie vertelt de waarheid? En wat is de uitslag van de onderzoeken die Clarice Woltering bij de tweeling heeft uitgevoerd?

Mijn mening:

‘Ze heeft jullie jeugd beschreven. Niet vanuit haarzelf, maar vanuit de psychologe die jullie observeerde.’

Het hebben van een zus lijkt me erg gezellig, maar wat is er tussen Lucy en Danielle gebeurd dat zij elkaar bijna niet kunnen verdragen? Waarom doet Lucy tegen over de buitenwereld alsof ze geen zus heeft? Dit is iets wat er gelijk door mijn hoofd speelt als ik begonnen ben in Tweedracht.

Lucy wordt al gauw als verdachte beschouwd en tijdens het verhaal ga je soms terug in de tijd naar de jeugd van de meiden, als ook naar een aantal maanden terug. Het verhaal wordt vanuit Lucy verteld, zij vertelt het verhaal, wat er gebeurd is en ze beschrijft haar relaties met haar zus haar ouders en Martin, haar vriend.

Het blijkt dat er een hoop problemen waren, maar bij mij rijst eigenlijk gelijk de vraag op ‘wie vertelt de waarheid?’. Het verhaal is vlot leesbaar, soms een beetje nadenken over waar we nu zijn heden of verleden, maar de manier van schrijven van Nicolet maakt dat je door het boek racet. De personages zijn boeiend en de spanning is goed opgebouwd. Je wilt weten wat waarheid is, en wat er precies is gebeurd met de tweelingzussen, want het is volgens mij geen zuivere koek geweest daar op het NMI.

Tijdens het lezen komen er wendingen die je weer afleiden van je eigen ideeën, en ook het plot is verrassend, maar toch ook weer niet. Als ik het boek dichtsla heb ik nog zo mijn vraagtekens…….

Met Tweedracht heeft Nicolet een goed boek neergezet, een boek met twee kanten, twee gezichten waarbij ik meerdere malen mijn ideeën moest bijstellen en bij het dichtslaan nog steeds mijn twijfels heb. Maar één ding weet ik zeker: ik ben blij dat ik geen tweelingzus heb!

Moon