Vakantiestemming

Foto: commons.wikimedia.org

Nog even en dan gaan we weer eilandhoppen.

Voor de tweede keer in een korte traditie laten we ons luxe leventje in de Randstad achter en laten we onze luie lichamen stranden op het prachtige eiland Schiermonnikoog.

Sinds een paar jaar mag ik met de complete schoonfamilie op vakantie naar een eiland.

Het begon jaren geleden op een van de prachtige Noorse eilanden van de Lofoten in het plaatsje Nusfjord, vlakbij het plaatsje Å. Schitterende natuur, prachtige bossen die op dat moment van kleur aan het veranderen waren, wilde elanden, sneeuw en indrukwekkende fjorden. Fantastisch, wat een plek. Als je als schrijver op zoek bent naar een oase van rust en inspiratie zou deze plek zeker in de top 1 staan.

Na een autorit van 13 uur vanuit Tromsø, inclusief een overtocht met de veerboot, kwamen we diep in de nacht aan bij het vakantiehuis. Twee volgepakte auto´s met alleen het hoognodige; warme kleding, wat spelletjes en wat leesvoer. Ons verblijf bevond zich in het haventje van het piepkleine plaatsje, van waar in vervlogen tijden de vissers de Noorse Zee bevisten. De vangst werd vervolgens op de oevers van de fjord gedroogd en gerookt. Het huisje zag er traditioneel Noors uit en was ook eenvoudig ingericht, verstoken van enige luxe: een zitgedeelte, eetgedeelte en wat slaapkamers met stapelbedden was het Noorse begrip van Center Parcs.

Al snel maakte we kennis met de Noorse gastvrijheid. Onze Noor, mijn zwager, stond na aankomst al in de keuken om een maaltijd te bereiden. Een ietwat vreemde gewaarwording voor het Hollands gezelschap dat al zowat in bed lag. Het verdere verblijf bestond uit ontspannen wandelingen, een riskant vistochtje tussen de fjorden, veel Aquavit, spelletjes, fantastisch eten en gewoon heerlijk ontspannen.

Vanwege dit succesvolle uitje was het idee geboren om jaarlijks met de schoonfamilie op vakantie te gaan. Waren we toen nog met z´n achten, ondertussen is het gezelschap uitgebreid tot twaalf personen, waaronder twee peuters, en viel de keuze op het Nederlands equivalent van de Lofoten: de Waddeneilanden. Minus de fjorden, bossen, elanden en sneeuw lijkt het als twee druppels Waddenzee op de Lofoten.

Om de beleving compleet te maken werd gekozen voor Schiermonnikoog. Een eiland dat je terugvoert naar de hippietijd van je ouders toen zij stickies rookten en 'make love, not war' riepen naar iedereen die het niet wilde horen, waar gemotoriseerd vervoer iets is dat alleen in folklore voorkomt, waar de bioscoop bestaat uit de aula van het plaatselijke gemeenschapshuis, waar de kaartjesverkoper, kaartjesknipper, snackverkoper en projectorbediende één en dezelfde persoon is, waar iedereen vroeg in de ochtend in huifkarren naar het strand trekt onder begeleiding van Jan met zijn gitaar die gepassioneerd 'Kumbaya My Lord' zingt en 's avonds weer in dezelfde huifkarren met Jan en zijn gebroken gitaar naar het dorpscentrum trekt.

Daar, tussen die hippies, komt het gezelschap uit de Randstad aan. Bepakt en bezakt met de inhoud van drie auto's met alleen het hoognodige: ieder zijn eigen laptop, zijn eigen e-reader, twee spelcomputers, ieder met zijn eigen mobieltje naarstig op zoek naar de inlogcode van de wie-fie, speelgoed genoeg voor een kleuterklas en ieder een korte broek of bikini. Waar opa en oma na bijna 40 jaar huwelijk elkaar verliefd aankijken: 'Wat doen we vanavond, schat. Jouw iPad, of mijn iPad?'. Mijn zoon laat zijn hoofd uit schaamte met een luide zucht zakken. Waar onze Noor elke ochtend begint met bereiden van het avondeten, waar de plaatselijke vishandel is gewaarschuwd voor onze komst zodat ze niet nog eens hoeven te vragen of ze alsjeblieft nog één stukje mogen houden zodat de rest van het eiland ook nog wat heeft.

Waar, ondanks alle luxe die we niet kunnen missen, het echt genieten is van een dagje op het strand, je heerlijk kunt fietsen en wandelen. Waar naar de bioscoop gaan nog echt een belevenis is. Waar je alleen kunt zijn met een schriftje op schoot en kunt luisteren naar de golven die zich op het strand gooien. Waar het heerlijk vertoeven is met een glas wijn op het terras terwijl je kijkt naar langstrekkende huifkarren en andere Randstedelingen die hun kroost naar het avondverblijf drijven. 

Schiermonnikoog. Ik kan niet wachten.

Alex