Rosy - Pierre Lemaitre

De cover:

De wel bekende voorkant van de Camille Verhoeven-serie van Pierre Lemaitre, een vrouwengezicht met daar doorheen de naam van het boek in een opzichtige kleur, waardoor je het gezicht minder goed kan zien. I like. Gewoon omdat het bij elkaar hoort, hoe mooi zouden de delen naast elkaar in de kast staan. Helaas is het deel ‘Rosy’ in een bijna zakformaat en heeft maar 172 bladzijden. Jammer, want Camille Verhoeven is een commandant waar je wel van moet houden en je over door wilt lezen.

Het verhaal:

Camille Verhoeven is één meter vijfenveertig aan woede. Eén meter vijfenveertig is weinig voor een man maar voor geconcentreerde woede enorm.

Het is de eerste keer dat een moordenaar facturen aandraagt om te bewijzen dat hij wel degelijk de schuldige is. Granaten…ik heb er zeven geplaatst, zegt Jean Garnier. Eén explosie per dag is de planning dus nog 6 te gaan.

Camille Verhoeven, de 40-jarige, één meter vijfenveertig grote commandant bij de Parijse politie, wordt op het onderzoek gezet. Is Jean Garnier een bedreiging voor de Parijse bevolking of is het een zielig figuur wat aandacht wil en teveel tv heeft gekeken? Er rust een zware taak op Camille’s schouders, wat moet je geloven wanneer de tijd dringt en er elk moment een bom kan afgaan?

Mijn mening:

Na de eerste drie delen te hebben gelezen, nu deel vier ‘Rosy’, heerlijk dus meer informatie over Camille. Na de eerste drie delen weet je ongeveer wel wat voor een indrukwekkende man het is en zijn bagage uit zijn rugzak ken je ook. Rosy pakt gelijk, het leest heerlijk weg, het lijkt een soort sneltrein. Ik kan het slecht om schrijven, maar vanaf bladzijde 1 zit ik in en flow van woorden die me erom aanstaan. Of het de woordkeuze is of de manier van schrijven, ik kan mijn vinger er nog niet op leggen. Waarschijnlijk is het doordat er weinig randfiguren in zitten. Het is dit verhaal en verder niet waardoor je niet wordt afgeleid.

Jammer eigenlijk, want het was weer zo herkenbaar, las als een trein en je zit zo weer helemaal in de wereld van Camille Verhoeven, de kleine grote commandant van de Parijse politie. Dit is zo`n hoofdpersonage waar je wel van moet gaan houden na meerdere boeken over hem gelezen te hebben. De eigenwijze manier van het leiden van een onderzoek, met daarbij schijt aan de hogere mensen bij de politie. Heerlijk. Ik ben bang dat dit het laatste deel is met Camille, of juist niet…er is een open einde waarmee het alle kanten op kan.

Gewoonweg weer enorm fijn om te lezen, de woordkeuze, de snelheid en de herkenbaarheid van de personages, heerlijk. Het verhaal is vlot geschreven, snel, duidelijk zonder teveel dwalingen. Kortom: ik heb er zeker van genoten en baal eigenlijk een beetje dat hij uit is.

Moon