Muziek, ik
schreef er al eerder over. Ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder muziek,
al kan ik ook heel goed genieten van de stilte. Muziek en vooral de teksten
kunnen me diep raken.
Nu heb ik
muziek zo ongeveer met de paplepel ingegoten gekregen, mijn ouders hebben
elkaar leren kennen in een bandje. Mijn moeder speelde ukelele (volgens mij
heeft ze hem nog) en mijn vader speelde gitaar en mooooondharmonica ;-) het was
begin jaren ‘50, dus het was geen rockbandje. Zelf speel ik helemaal niks, geen
instrument, geen toneel, zelfs geen kaart…(oké ik zong ooit in een koor en in
een eendagsbandje). Ik kan maat houden, laten we het daarop houden ;-)
Toch stond ik
ooit als 4-jarige op het podium in het Kurhaus in Scheveningen (de splinters
zitten nog in mijn voeten). Ik zat namelijk op ballet, van mijn 4e t/m mijn 15e
fladderde ik sierlijk over het toneel…tenminste zo wil ik het me graag
herinneren. Volgens mijn moeder liep ik eens midden tijdens een voorstelling
van ‘De Rattenvanger van Hamelen’ zeer onelegant uit de rij (ik speelde een
ratje)…niet trip trip, trip, maar flap, flap, flap (grote voeten). Wat was ik
nieuwsgierig naar die grote kooi daar op dat podium, die was er tijdens de repetities
niet geweest…na een rondje om de kooi liep ik flap, flap, flap weer terug naar
de rij met andere ratjes. Ik tevreden, de zaal aan het grinniken, mijn moeder
met het schaamrood op haar kaken. Zo zijn er nog een aantal van die
‘momentjes’, maar die zal ik jullie en mezelf besparen. 
Wat ik als
kind ook h e l e m a a l geweldig vond waren de zang- en dansfilms en de
musicals uit de jaren ’40-‘50. Films met Gene Kelly (Singin’ In the Rain) en
Fred Astaire (Funny Face) en mijn all time favorite ‘High
Society’ met Grace Kelly en Bing Crosby…ik heb nog een 48-toeren plaat met het
nummer ‘True Love’ er op, gekregen van een vriendje. Het gekke is, tegenwoordig
hou ik helemaal niet meer van musicals of van zang- en dansfilms. Mij zal je er
niet zo snel bij een musical zien…en ik heb ook nog nooit de film ‘Mamma Mia’
gezien. Uiteraard zijn er toch een paar uitzonderingen. Ik zat wel lekker mee
te zingen in de zaal tijdens de musical ‘Ja Zuster, Nee Zuster…en ik ben dol op
de films ‘Jesus Christ Superstar’, ‘Hair’ en ‘Sweeney Todd’, waarin toch echt
gezongen wordt. Niet te verklaren waarom die nou juist wel…nou ja…’Sweeney Todd’
kan ik nog wel enigszins verklaren…Johnny Depp speelt er in en hij zingt ook
best aardig…en er is bloed…heel veel bloed. Maar die andere twee films, geen
idee…anders dan dat ik de muziek geweldig vind.
In
het echt val ik al flauw bij één druppel bloed, maar in een film kan het me
niet bloederig genoeg zijn…in een boek ook niet trouwens…heerlijk…hoe
gruwelijker hoe beter. Alleen dan weer niet voor het slapen gaan…want met mijn
redelijk goede inbeeldingsvermogen doe ik dan geen oog meer dicht, of ik droom
mezelf in het verhaal en word gillend wakker…dus ik lees en kijk bij voorkeur
gewoon lekker overdag als het nog licht is.
Eigenlijk
heb ik altijd wel een liedje in mijn hoofd, ook nu…tijdens het schrijven van
dit stukje zing ik zachtjes ’Strength, Courage and Wisdom’, van India Arie…het
nummer kwam vandaag voorbij op mijn iPod en zit sindsdien vastgebakken in mijn
hoofd. Geeft niks, wordt vanzelf wel weer vervangen door een ander liedje. Als
ik me tijdens het werk moet concentreren, dan zet ik mijn iPod op en zing en
swing geluidloos mee…het moet er vast raar uitzien…ik zal het mijn collega’s
eens vragen ;-)
It's time to
step out on faith, I've gotta show my face
It's been
elusive for so long but freedom is mine today
I've gotta
step out on faith it's time to show my face
Procrastination
had me down but look what I have found, I found
Strength,
courage, and wisdom
And it's been
inside of me all along,
Strength,
courage, and wisdom
Inside of me
Toen
ik nog regelmatig gedichten schreef verzon ik er ook altijd een melodie
bij…zodat die gedichten in mijn hoofd eigenlijk liedjes werden. En ook al heb
ik niet heel vaak de radio aan als ik thuis ben (in de auto dan weer
wel)…muziek is toch best wel heel belangrijk voor me…
je kijkt me aan
met je intense blauw
en vraagt me hoe het gaat
de radio speelt net
‘Damn Those Eyes’
en ik geef je blozend
een terug blik
Ann
(Ps:
Bij dit stukje horen eigenlijk behalve foto’s ook geluidsfragmenten)
lekker book and sushi voor een muziekfreakje als moi.
BeantwoordenVerwijderen:)
Verwijderen