Secret mission twee

Ja hoor daar zit ik weer.. Ik die zo houd van papieren boeken. Waar je de bladzijden om kan vouwen, strepen kan zetten onder mooie zinnen, uitroeptekens kan zetten... Ik zit achter een computer uit het jaar nul, zodat ik een groot scherm heb om te lezen. Anders moet ik ook nog mijn bril opzetten en daar heb ik de pest in. Ik wil niet lezen met een bril op. Eigenwijs heet dat.

Ik kreeg een verzoekje of ik een manuscript tot mij zou willen nemen. Pas beweerde ik nog dat ik dat amper doe en dat is eigenlijk ook zo. Ik weet dat heel veel mensen het een enorm erebaantje vinden als ze benaderd worden. Dat is in theorie ook zo, want iemand laat je zijn geborene beoordelen. Maar diegene heeft er niets aan als je niet eerlijk bent. Als je alleen maar durft te roepen dat iets zo geweldig is en je denkt van OMG, maar je wilt de schrijver niet kwetsen...dan kan je het eigenlijk beter niet doen. Dat boek komt op de markt en gaat als het niet zo goed is, hele slechte kritieken krijgen. Die jij aan zag komen misschien. Ik hou er helemaal niet van om andere personen te kwetsen. Oh wacht, dat is raar. Ink die anderen niet wil kwetsen. Ik ben een gruwelijke reuzekat: val me aan, doe me pijn (echt pijn) en ik krab je met alle tien mijn nagels. Maar normaal ben ik de bovenste beste goedzak. Ik help anderen graag. En ik help iemand dus om een manuscript te lezen en eerlijk te zeggen welke zaken mij opvielen. Omdat ik het vreselijk vind om te moeten gaan zeggen dat ik iets totaal bagger vind, doe ik het niet te vaak. Er zijn maar een paar mensen voor wie ik graag een uitzondering maak en twee van die mensen vroegen het dus. Bedenk me nu dat die mensen een bepaalde belangrijke overeenkomst hebben qua karakter en dat ze elkaar niet kennen, maar het goed zouden kunnen vinden.

En zodoende werd er tegen me gezegd opnieuw dat het echt top secret is dat ik geen naam mag noemen enzovoort. Dat Miriam inmiddels moet gaan denken dat ik mezelf alleen maar belangrijk zit te maken en helemaal niks te lezen heb. Maar die denkt alleen maar laat lekker kletsen. Die gaat gewoon vet even een aantal dagen door New York slenteren! Naar New York gaan staat als eerste op mijn zogenaamde bucketlijst. Die beruchte lijst met dingen die je nog wil doen voor je het aards paradijs gaat verlaten voor de hel. Ik kom in de hel heb ik ooit afgesproken. Gewoon lekker lol hebben, rockmuziek en geen harpjes en koortjes de hele dag aub.
Wat hebben jullie op je bucketlijst? Ik denk veel mensen hun (eerste) boek uitgeven? Ik kan het me voorstellen dat je maanden c.q. jaren aan je boek werkt en je op een gegeven moment het werk in je handen mag vasthouden. En je dan ook nog eens mooie recensies mag krijgen. Ik las onlangs een boek wat ik echt heel erg slecht vond. Ik twitterde dat ik het op blz 48 dichtsloeg, Een klein stukje van de omslag zag je erbij. De naam van de redelijk onbekende schrijfster noemde ik niet, omdat ik het sneu vond. Echter de schrijfster ging vol in de aanval dat ik een lastercampagne opstartte t.o.v. haar. Ik was dit keer echt stomverbaasd. Ik had zelfs snel het boek gepakt om te gaan lezen om juist aandacht aan het boek te gaan geven, daar haar eerste boek goed was. Ook de uitleg waarom ik het boek echt niet goed vond, had volgens haar alleen maar te maken omdat ik haar proeflezers niet waardeerde?! Tja...Einde discussie dan maar denk ik. Het boek had al vele wangedrochten als gedachten van de hoofdpersonen en ik begreep toen enigszins waar die vandaan konden komen.
Ik ga eens verder met het manuscript. Het is namelijk genieten, zo mooi kwetsbaar als er geschreven is.