Heeft een thrillerprijs zijn nut?

Ik kan heerlijk uitstelgedrag vertonen door van alles te gaan zitten doen wat niet hoeft en de tijd met rondsurfen zorgt dat de tijd enorm vliegt. Ik ga dan eens op de wat kleinere blogs kijken en eens lezen hoe men daar zijn meningen rondom boeken verkondigd. Ik wil jullie de mooiste uitspraak rondom een Nederlandse thriller die ik las niet onthouden.



Ik ga dan denken wat is typisch Nederlands taalgebruik? In een Nederlands boek door een Nederlandse schrijver, uitgegeven door een Nederlandse uitgeverij....Oh verrek de lezer is zelf Vlaams.
Kennen jullie dat je als Ollander een boek pakt van een Vlaamse schrijver en je soms even knippert met wat je nu toch weer leest... Ik vind het altijd wel grappig die andere woorden die er  gebruikt worden. Meestal is wel erg duidelijk wat de schrijver bedoeld. Het heeft wel zijn charmes die Vlaamse taal in boeken. Nederlanders lezen maar bitter weinig Vlaamse schrijvers. Ga maar eens na lezer van dit stuk: hoeveel boeken waren de afgelopen maanden van een schrijver uit het buurland? Ook andersom hoor: veel Nederlandse schrijvers liggen gewoon niet bij de Standaard boekhandels.
Waardoor dit komt? Er wordt nauwelijks aandacht besteedt aan de Vlaamse thriller. Bij Hebban zit wel af en toe een boek uit het buurland. Wij hadden bij de start van dit blog bedacht om eens goed aandacht te gaan geven. Met zes schrijvers

afgesproken dat ze om de twee weken een column zouden verzorgen en zich zo een beetje op de voorgrond konden zetten. Naast dat ik elke keer weer moest mailen waarom het niet op tijd werd aangeleverd, werd het ook nauwelijks gelezen. Dus de rubriek Vlaamse reus lieten we maar inslapen na enkele maanden.

Op de Avond van het Spannende Boek maken drie Vlamingen kans op het winnen van de Gouden strop: Guido Eekhaut  met Kingston noir, Walker van Patrick Conrad en Jo Claes met De Mythe van Methusalem. Via een klein onderzoekje bleken zowel schrijver s als de boeken redelijk onbekend. Zal het winnen van een Gouden strop daar iets aan veranderen? Het antwoord daarop is helaas gewoon simpel nee.
Vorig jaar gebeurde er met het boek van dubbele winnaar Donald Nolet ook niet echt veel. In een interview met een goed verkopende Nederlandse thrillerschrijver zei deze dat Nolet gewoon te onbekend is om de Gouden strop invloed op de verkoop te laten hebben. Dat belooft dan wat voor de winnaar van 2015. Alleen de naam Marion Pauw is wijd bekend. Echter zijn de recensies/reviews/meningen van de doorsnee gewone lezer over het boek Hemelen ronduit slecht. Lees via onderstaande link de recensie van Alex Hoogendoorn over Hemelen.
http://thrillerlezers.blogspot.nl/2014/07/marion-pauw-met-hemelen.html

Zal de gewone lezer na vele verhalen van andere lezers nog naar de winkel spurten voor dit boek?
Ik gun het de boekwinkels van harte.
In de literatuurwereld hebben prijzen zeker effect. De meeste winnaars verkopen een stuk meer na bekend making van de zoveelste prijs. Hoe komt het toch dat de thrillerwereld geen belang aan prijzen lijkt te schenken?
Won eind oktober 2014 De Dode Kamer van Bronja Hoffschlag de prijs voor het beste debuut van Hebban Crimezone, maar het boek kwam nooit voor in de top 60 van het CPNB in de weken daarna. Er werd niet meer over het boek gesproken dan voorheen. Wat het nut van die prijzen dan is? Prestige denk ik. Natuurlijk wordt Hebban overal genoemd als de prijs uitgereikt wordt. Staat heel mooi dat je een eigen award hebt. Voor het boek zelf minder. Weet jij nog wie vorig jaar de Hebban award won voor het beste Nederlandse thrillerboek? Noem het nu eens hardop! Ik moest het eerlijk gezegd even opzoeken.