Grijs gebied - Marion Pauw

Titel: Grijs gebied

Auteur: Marion Pauw

95 pagina’s

Uitgeverij Ambo/Anthos

Geschenkboekje Maand van het Spannende Boek

Recensie door Miriam Bakker

---

‘Ze bleef toekijken vanuit haar dubbellichaam. Voelde geen angst, geen woede, eerder was er sprake van een melancholisch weten dat als ze dit zou overleven, ze nooit meer dezelfde zou zijn.’

Wanneer ze klaar is met werken, fietst Naomi Nijssen ’s avonds laat alleen naar huis. Als ze onder een viaduct door fietst, wordt zij van achteren van haar fiets gesleurd en op de grond gegooid. Door een onbekende man wordt zij in elkaar geschopt en aangerand.

Albert van der Zande zit op zijn balkon als Naomi aangevallen wordt en hij ziet (bijna) alles gebeuren…..en doet niets. Pas op het moment dat Menno Jacobs Naomi te hulp schiet, komt hij in actie: ‘Ik heb alles gezien.’

Albert laat het er niet bij zitten. Hij kan zichzelf wel voor zijn hoofd slaan dat hij niet heeft ingegrepen, nu is Menno Jacobs de held van de dag en niet hij. Hij neemt het heft in eigen handen om de dader op te sporen…met alle gevolgen van dien.

Naomi kan zich alleen de schoenen van haar aanvaller herinneren, verder niets. De aanval overleeft ze, maar ze is getekend voor het leven. Gaat zij dit ooit te boven komen?

Zou jij ingrijpen als je getuige bent van zoiets vreselijks? Of zou je net als Albert bevriezen en niets doen? Wat zou jij doen?

Naomi is een uiterst zelfverzekerde, mooie jonge vrouw die volop in het leven staat. Op die avond verandert haar leven voorgoed.

‘Naomi wilde niet meer wakker worden. Ze wist dat zodra ze wakker werd ze de pijn zou voelen en zou denken aan wat er was gebeurd. Liever bleef ze in dit grijze gebied hangen. Een twilightzone waar alles zwaar gedempt en traag binnenkwam.’

Zij kan zich nauwelijks iets herinneren van de aanranding en de politie is afhankelijk van getuigen en de belangrijkste getuige is Albert. 

Albert is een vervelende zeur die vooral zichzelf heel zielig vindt. ‘Het was zoals alles in zijn leven: juist wanneer hij het het hardst nodig had, kreeg hij het niet.’

Hij heeft een baan als buschauffeur, een baan die hij liever niet dan wel doet, maar hij heeft nog twee jaar te gaan voordat hij met pensioen gaat, dat moet vol te houden zijn.

Hij lijdt aan slapeloosheid en als hij weer eens niet kan slapen, rookt hij de ene peuk na de andere op het balkon tot ergens halverwege de nacht om dan nog een paar uurtjes (proberen) te slapen. Hij bevriest op het moment dat hij Naomi’s aanval ziet, hij wil 1-1-2 bellen maar dan kijkt de dader kijkt omhoog en Albert kan alleen maar denken: ‘wat als hij achter mij aankomt?’ en belt niet. Later kan hij zichzelf wel voor zijn hoofd slaan, maar niet omdat Naomi eerder gered zou zijn als hij wél ingegrepen had, maar omdat iemand anders de held is en niet hij.

Marion Pauw schrijft vlot, duidelijk, zonder overbodig lang op één punt te blijven hangen. Knap om een compleet verhaal te vertellen in 21 hoofdstukjes verdeeld over 95 pagina’s en het verhaal klopt helemaal, goed opgebouwd, een gedegen plot. 

Leuk voor een uurtje leesplezier tussendoor, maar niet heel bijzonder.

‘Grijs gebied’ is het geschenkboekje dat je tijdens de Maand van het Spannende Boek cadeau krijgt als je minimaal € 12,50 aan Nederlandstalige boeken besteedt. Altijd leuk zo’n extraatje!