Wat vindt Corina van Intuïtie van Isabel Bodar?

Anne Blom en haar achtjarige dochtertje Femke beginnen aan een nieuw leven in een andere stad. Ze heeft een goede baan, een eigen huis en een hartsvriendin met wie ze alles deelt. Dan slaat het noodlot toe.

Op een middag verdwijnt Femke van de naschoolse opvang. Wil Anne haar kind gezond terugzien, dan zal ze diep in haar eigen verleden moeten graven. Het lot van haar kind ligt in haar handen. Terwijl de uren verstrijken, wordt de kans steeds kleiner dat Femke levend wordt teruggevonden. 

De achterflap geeft al genoeg weg over waar het boek ongeveer over gaat. De angst van elke moeder, je kind is verdwenen!! Als Anne dan ook nog eens haar ex niet te pakken krijgt en ook haar beste vriendin niet, slaat de paniek helemaal toe. Beiden hebben (blijkbaar) een sluitend alibi, maar toch slaat de twijfel toe.... Is dat gegrond? Of ziet Anne dingen die er niet zijn?? Anne moet diep door het stof wil ze haar kind terug, maar hoever in het verleden moet ze terug?

Het verhaal is redelijk goed geschreven, al is het verspringen van verteller en van tijdstippen af en toe wat verwarrend. Het personage Anne vind ik goed uitgewerkt en ook Evelien komt goed uit de verf.

Voor rechercheur de Haan geldt dat helaas niet. Bij in elke scène denkt hij aan seks of ‘aan die geile scène uit Basic Instinct’. Dit irriteerde mateloos. Ook de uitgebreide seksscène tussen de Haan en Marloes had totaal geen aanvullende waarde voor het verhaal en was vooral grof en uit de lucht gegrepen.

Buiten dat zaten er wel een paar mooie wendingen in het verhaal en voor een minder ervaren lezer zal het ook zeker wel verrassend zijn geweest, maar als je veel thrillers leest dan zie je het wel aankomen. Maar van een debuut mag je nou ook weer niet gelijk verwachten dat dat iedereen van zijn stoel blaast.

Dat wil niet zeggen dat ik niet genoten heb van het verhaal en ik zal hem ook zeker wel aanraden, maar dan aan beginnende thriller-lezers.

2 en halve ster van mij.

Corina Nieuwenhuis