De boeken van mijn leven

Boeken zijn in mijn leven altijd al belangrijk geweest. Ik weet nog heel goed dat mijn moeder ons 's avonds altijd voorlas. Wij, mijn broertje en ik, al lekker in de pyama met de voeten op de rand van de Gelderse potkachel. Meestal was dat een boek van Pinkeltje, waar we beiden gek op waren.

Ik was heel erg blij dat ik naar de Lagere School mocht. Nu kon ik, net 6 jaar oud, leren lezen en dus zelf aan de slag met boeken lezen. Rond de kerst kon ik behoorlijk lezen en in die tijd zal het ook geweest zijn dat ik voor het eerst naar de bibliobus ging. Een paar honderd meter van ons huis. Mijn moeder had het druk met de winkel, maar mijn buurjongen, die een jaar of 2 ouder was, nam mij graag mee. Ik weet zelfs nog welk boekje ik die keer meenam. Het was een gouden boekje van het eigenwijze eendje. Dat ik het me herinner zal misschien ook komen doordat ik toen de boeken nog wel een paar keer achter elkaar las. Een paar jaar geleden zag ik het boek op marktplaats staan en heb ik het gekocht.

Toen ik beter kon lezen werden het de Pinkeltje boeken die ik verslond. Daarna zullen de Kameleons al vlot aan de beurt geweest zijn.

Na de Kameleons volgden de boeken van de De vijf, De Olijke tweeling en Het kleine huis.

Op het voortgezet onderwijs was het eigenlijk voor het eerst dat ik met tegenzin las. We moesten verplicht een boek van Guus Kuier lezen: ‘Op de kop in de prullenbak’. Ik vond het verschrikkelijk. Achteraf weet ik ook dat het niet echt bij ons leeftijdsgroep paste.

De boeken die ik voor de boekbespreking in het examenjaar las kan ik me niet echt herinneren.

In de tijd van mijn eerste vriendje kwam ik in aanraking met de Konsalik-boeken waar zijn broers gek op waren. Ik moet er toch maar een keer weer een lezen om te kijken of het nog wat is. Wat ik na de Konsaliks las weet ik niet precies meer.

Op de PABO was het vooral jeugdliteratuur wat geschikt was om voor te lezen of om zelf te lezen voor kinderen in de Basisschool leeftijd. Na mijn diplomering las ik een paar jaar wat minder.

Toen we kinderen kregen las ik elke avond voor. De favoriet was dan een prentenboek over een uil die niet kon slapen, omdat er bobbels onder zijn deken zaten. De bobbels wilden maar niet weg. Hoe kon het ook anders met die grote voeten van die uil. Dit boek stond als onderdeel in het boek ‘In de maneschijn’ een echte aanrader om zelf te kopen of als cadeau te geven voor kinderen tot een jaar of zes.

Verder had ik toen niet veel tijd om te lezen. Later begon ik samen met ons zoon C-kinderboeken te lezen met een pistool of vergrootglas als bibliotheek rubricering.

Een paar jaar geleden, toen ik mijn tablet kocht, ging ik weer veel meer lezen. En dan vooral de thrillers.

Ik kan erg genieten van de boeken van Linda Jansma en ik ben dan ook blij dat er alweer bijna een nieuwe uitkomt. Ook de ‘dagen’ boeken van Nicci French spreken mij erg aan. De boeken van Ellen G en Yara March vind ik ook heerlijk om te lezen. En eigenlijk vind ik het meeste in de thriller/spannende boekensfeer, mits goed geschreven, zeer het lezen waard.

Het beschrevene in de boeken moet voor mij in de werkelijkheid wel kunnen. Fantasie is dus niet aan mij besteed.

Renée Snijder