Thriller over moorden in t thrillerwereldje

De debutant’, de nieuwe thriller van schrijfster Suzanne Hazenberg, gaat over meervoudige moorden in het Nederlandse thrillerwereldje. Scenarioschrijver Ymke is verheugd als ze hoort dat haar manuscript wordt uitgegeven. Ze probeert van het avontuur te genieten, maar privé heeft ze het zwaar: een van haar zonen zit in de jeugdgevangenis en haar man wil scheiden. En daar bovenop begint het er sterk op te lijken dat iemand het op haar leven voorzien heeft. Bevindt het gevaar zich in schrijverskringen of moet het dichter bij huis worden gezocht? Schrijfster Suzanne Hazenberg is taalkundige en werkzaam als scenarioschrijver voor Goede tijde, slechte tijden bij Endemol. Haar vorige boeken ‘Obstructie’, ‘Eet’ en ‘Thriller’ werden lovend ontvangen.

Een boek waar ik zeer nieuwsgierig naar ben. Ik las eind vorig jaar Kift van Martine Kamphuis wat ging om valse recensies op Crimezone en heb daar zo heerlijk om zitten lachen. Nu gaat het om het moorden in het thrillerwereldje. Ik maak het thrillerwereldje nu zo'n 1,5 jaar van redelijk dichtbij mee en man o man wat is er een haat en nijd onder schrijvers, "recensenten", wanna be schrijvers. Mensen die zich boven alles verheven voelen en als er maar een zelfde kleur jurkje als in diegene zijn boek voorkomt een rechtszaak aanspant. Of een schrijver die boos op je is omdat je haar vriendinschrijver slecht vindt en je dan een boze mail stuurt. Waarop een onderling boos mailverkeer ontstaat. Je schrijft op het eind dat je nog liever ooit een hersenbloeding zal willen hebben dan ooit nog zo'n waardeloos boek van haar te moeten lezen.  Waarop de schrijfster al haar collega's inlicht dat ik haar een vreselijke ziekte toewenste. Beter lezen Loes! Of een uitgever (nou ja, de Rotterdamse uitgever brengt alleen de boeken van zijn vriendin uit) die onderling verschrikkelijke berichten over een nieuwe schrijfster rondstuurt over haar boek , haar iq en haar uiterlijk op de chat met een grote groep mensen, maar onlangs wel doodleuk samen met dr naar de Thrillersalon vertrekt. Echt, ik kan zulke leuke verhalen vertellen en toch doe ik dat nauwelijks. Alleen tegen een enkele intimi. Ik ben geen wanna be schrijver en zal nooit roepen dat ik een boek zal schrijven, maar wat een leuke anekdotes heb ik al. Maar waarom zal ik dat naar buiten brengen. Ik ben overtuigd dat als iemand nep is, hij/zij vanzelf op een dag door de mand valt. En zo niet, dan moet diegene toch met zich zelf kunnen leven. Iedereen mag zeggen wat hij wil over mij. Hij mag mailtjes rondsturen etc etc. Ik ben bot, lomp, direct en valsig als je mij op mijn hart trapt, maar oneerlijk? Nee! Er was ooit een wijs iemand die zei dat je nooit iets klakkeloos aan moet nemen als men verhalen vertelt, maar bewijzen moet vragen. De tip voor een ieder is dat. 
Ik ben erg benieuwd of het een komische thriller is of gewoon een keispannende thriller. Binnenkort zal ik er wel in gaan starten, vermoed ik zo.

Ink