Miriams eerste alibi van 2015

Zo.

Tijd voor mijn eerste alibi van 2015.

Zijn jullie de feestdagen allemaal een beetje gezellig doorgekomen? Hier in huize Bakker was het prima vertoeven. Lekker gegeten, de standaard kerstfilms op tv gekeken (‘Home alone’ blijft toch echt wel leuk) en niet te vergeten mijn vaste prik elk jaar op kerstavond, de ‘All you need is love’-kerstspecial. Tissues klaar, pot thee erbij en wat lekkers, ge-wel-dig! De rest van het jaar kan het me gestolen worden, maar dit wil ik niet missen. Heerlijk.

Op eerste kerstdag voltrok zich hier in huize Bakker overigens een klein kerstwondertje. Hoe dat zo? Onze jongste oftewel het draakje wilde eindelijk weer eens in bad.

En wat doe je dan als zo’n uk ineens roept: ‘Nenna, bad!’ ‘Nenna sokkuh uuuit....tui uuuit.’ en vervolgens ook de daad bij het woord voegt?

Dan kom je dus graag te laat op je kerstdate met je schoonmoeder. Heel graag. Het was namelijk hoog tijd dat die draak weer eens in bad ging, ze rook wat muffig zal ik maar zeggen. En voordat je nu denkt dat ik een ongelofelijk ontaarde moeder ben (ehm...nou...alhoewel)...

Het hele bad-gebeuren hier in huis is wat de jongste betreft een regelrechte thriller. Ineens wilde ze niet meer. Moord en brand werd er geschreeuwd. Alsof we haar in kokend water dompelden, zo tekeer ging ze. En spartelen! Probeer maar eens een nat krijsend kind vast te houden. Niet normaal, een paling is d’r niks bij. Vonden ze op het consultatiebureau ook niet normaal overigens, maar ja, wat doe je d’r aan he? Wisten ze daar ook niet. Je komt met een washandje een heel eind hoor, maar soms wil je de snottebellen toch ook wel uit d’r haar wassen enzo.

Maar goed, het kerstwonder geschiedde en mevrouw wilde er vervolgens niet meer uit. Uiteindelijk kwamen we een uur te laat met een enigszins verschrompeld, doch uiterst fris ruikend draakje bij schoonmams. Die waren we in alle consternatie vergeten even te bellen om te melden dat het wat later werd, maar ja, er zijn ergere dingen denk ik dan maar.

Op 2 januari 2015 hebben we meteen de kerstboom buiten gegooid. We hadden deze keer een niet zo’n geweldig exemplaar. Mooie boom. Absoluut. Alleen vielen de naalden eruit op het moment dat je ernaar kéék, dus dan is het mooie er wel vrij snel vanaf.

Wel prettig dat die boom weg was, want dan kon ik tenminste ook weer bij m’n boekenkast.

Want lezen heb ik natuurlijk ook gedaan, al was het niet zo veel als ik gewild had. Memento Mori, Zes seconden, Vrij spel en IJskoud (recensie volgt deze week) passeerden de revue en inmiddels ben ik bezig in Hysteria.

Net als Alex en Ink waag ook ik me dit jaar aan The Reading Challenge. Er staan aardig wat uitdagingen op die lijst, maar die ga ik graag aan en ik ga absoluut proberen die challenge te volbrengen :-)

Aanstaande zondag staat het volgende ‘boekenuitje’ op de agenda: de Thrillersalon in Amsterdam met Isa Maron en Simone van der Vlugt. Daar lezen jullie natuurlijk hier een uitgebreid verslag over!

Miriam