Titel:
Hysteria
Auteur:
Dinie Bell
213
pagina’s
Uitgeverij Palmslag
ISBN
978 94 917731 81
Recensie
door Miriam Bakker
In en rondom het gezin
van Trees en Huib Verbeek vinden talrijke, soms onverklaarbare verschrikkingen
plaats. Op het moment dat Huib een eind wil maken aan zijn huwelijk, omdat zijn
echtgenote er een intieme relatie op na houdt met zijn beste vriend Ben,
overlijdt zijn jongste dochter. De doodsoorzaak luidt ‘wiegendood’, maar is dat
wel de juiste diagnose?
Als na Huib ook Ben
Trees verlaat, blijft ze achter met vier dochters die van elkaar verschillen
als de dag van de nacht. Wanneer Trees weer een nieuwe liefde ontmoet – Edwin –
krijgen ze een dochter, Anna. Is het toeval dat ook zij overlijdt? Jaren later,
als de zusjes volwassen zijn en de liefdes van hun leven hebben ontmoet, zijn
de moeilijkheden nog niet voorbij. Integendeel!
Het
boek is verdeeld in vier delen, elk deel met korte hoofdstukken, elk hoofdstuk
verteld vanuit een ander personage.
Trees,
een egoïstische vrouw die het niet zo heel nauw neemt met de huwelijkse trouw.
Huib, een goedzak die blind lijkt te zijn voor wat er recht onder zijn neus
gebeurt, maar uiteindelijk actie onderneemt als alles duidelijk wordt.
De
oudste dochter Katja, sadistisch, kil, berekenend en eng. Het lievelingetje van
moeder Trees. Wat Katja ook flikt, ze komt er mee weg en ze weet het zo te
draaien dat haar zusjes de schuld krijgen.
Tanja
is zwaar gelovig, een vroom lief meisje dat af en toe tegen haar zus Katja in
probeert te gaan, maar het onderspit delft. Op school trekt ze op met Daisy,
een meisje dat ernstig gepest wordt door medescholieren. De twee worden
onafscheidelijk, ook op latere leeftijd.
Carla,
de buitenechtelijke dochter, of ‘Ben’s kwakje’ zoals Huib haar noemde, is
onbesuisd, licht ontvlambaar en zij kan er niet tegen als anderen onrecht wordt
aangedaan en komt vol vuur voor ze op.
De
jongste zus Sarah is een lief, bedeesd en verlegen meisje.
En
dan is er nog iemand uit wiens perspectief je een aantal hoofdstukken leest.
Iemand die luistert naar een stem en precies doet wat die stem zegt. Wie deze
persoon is, wordt in het midden gelaten (maar was vrij snel duidelijk om wie
het ging vond ik). Aan het einde wordt de identiteit pas vrijgegeven.
De
term ‘probleemgezin’ dekt in dit boek de lading niet helemaal. Het is lang
geleden dat ik zo’n frustrerend boek gelezen heb. Dat heeft niets te maken met
de manier waarop het geschreven is. Dinie Bell heeft een rustige, prettige
manier van schrijven en neemt je op een vlotte manier door het verhaal heen.
Het
frustrerende zit ‘m in de personages. Mijn hemel, de enige twee waar ik
sympathie voor kon opwekken waren Carla en Sarah, maar de rest…je krijgt er zelf moordneigingen van. Vader Huib,
een goedgelovige sukkel. Moeder Trees die haar oudste dochter boven al haar
dochters stelt en alles wat zij zegt voor zoete koek slikt. Trees die zo
hunkert naar aandacht en liefde, maar totaal blind is voor wat er met haar dochters
gebeurt. Blind is voor de gevolgen van haar acties. En dan Katja…daar krijg je
moordneigingen van. Echt waar. Complimenten voor de schrijfster!
De
gebeurtenissen in dit verhaal zijn vreselijk en volgen elkaar in een vlot tempo
op, waardoor het af en toe wat onwaarschijnlijk wordt. De ontknoping is niet al
te spannend, maar ik was wel nieuwsgierig hoe het allemaal precies zou aflopen.
Niet geheel bevredigend wat mij betreft, maar Dinie rondt het verhaal netjes
af.
Ik
zou ‘Hysteria’ geen thriller willen noemen, maar meer een spannende roman. Met
een waanzinnig gave cover overigens.
Drie
sterren
Bedankt voor je recensie, Miriam!
BeantwoordenVerwijderen