Op Thrillerlezers’ vraag of ik een kort stukje zou willen
schrijven over mijn schrijversplannen voor 2015 en de beste drie thrillers die
ik in 2014 heb gelezen reageerde ik direct met: ‘Ja, natuurlijk doe ik dat.’
Tegelijkertijd zeilde het besef binnen dat ik veel te weinig gelezen heb. Nou
ja, ontspannen gelezen bedoel ik dan, in plaats van ‘even’ tussen de bedrijven
door. Was ik van het voorjaar nog volop bezig om thriller De Worsteling af te ronden, die moest in de zomer de boekhandel in,
verloor ik mezelf direct daarna alweer in de creatie van mijn volgende boek.
Zielig? Ach nee, totaal niet zelfs, nou ja, voor mijn gezin dan misschien een
beetje, maar voor mezelf: schrijven is het mooiste dat er is. Hele dagen ermee
vullen is zodoende ver verwijderd van een opgave. Als auteur behoor je trouwens
ook alles uit de kast te halen om de lezer te geven wat hij of zij verdient.
Waar voor je geld. Zo simpel is het ook nog eens een keer.
Zoals
gezegd, te weinig gelezen, maar waar ik het afgelopen jaar dan wel mijn neus in
heb gestoken komt voornamelijk van eigen bodem. Nederland is gezegend met een
overvloed aan goede schrijvers, dat wordt hier en daar nog wel eens gemist naar
mijn mening. Het idee dat wat je van ver haalt vaak lekkerder is gaat qua
boeken niet op. Niet dat ik het daarmee direct omdraai, wat ik slechts wil
zeggen is dat we niet onderdoen aan bijvoorbeeld Scandinavië, Verenigd
Koninkrijk of Amerika. On-Nederlands goed, zoals nog wel eens in een recensie
te lezen is, is dus eigenlijk een kwalificatie waarmee we onszelf tekort doen.
Goed, punt gemaakt. Boeken waar
ik erg van heb genoten: In de eerste plaats van De Kraamhulp (Esther Verhoef). Goed uitgedacht, een thriller die
met recht een pageturner genoemd mag worden. Begin aan de eerste zin en je hebt
geen tijd meer voor boodschappen, eten koken en het bed mag je ook gestolen
worden. Echt een goed boek. En als je mij laat definiëren wat een goed boek is
zou ik zeggen: Wanneer je het jammer vindt als je de laatste zin gelezen hebt,
het graag uitleent maar wel terug wilt hebben omdat je weet dat je het ooit
herleest. Blauw water (Simone van der
Vlugt) is ook van dat soort. Onlangs herlezen, ik wist nog hoe het ging aflopen
maar dan toch weer enkele uren in spanning zitten. Heerlijk, wat een fantastische
spanningsboog. Bang aangelegd ben ik niet maar tijdens het lezen van dit boek
zag ik de Tbs’er voor me en was geneigd om de achterdeur op slot te draaien. Op
de eerste bladzijde heb ik in vette letters mijn naam geschreven, net als ik
deed in Versleuteld (Donald Nolet) vlak
voordat ik het uitleende. Ook dat boek wil ik absoluut terug. Niet alleen
vanwege het steengoede verhaal maar ook als inspiratie hoe je beeldend moet
schrijven, hoe je totaal verschillende verhaallijnen ingenieus kunt laten
samenkomen, hoe je op moderne wijze de lezer kunt meeslepen in een oeroud geheim
– in dit geval uit de Tweede Wereldoorlog.
Wordt 2015 een ander jaar en neem ik vaker de tijd om ontspannen
te lezen of wordt het slechts een ander jaartal waarin ik ook nu weer alles op
alles zet om met mijn nieuwe boek de lezer te vermaken? Ach, ik ga gewoon voor
beiden. Met keihard werken aan het volgende manuscript voorop. Wanneer het precies
uitkomt weet ik niet, voorlopig laat ik me eerst nog leiden door het verhaal,
pas daarna ga ik met mijn uitgever om de tafel voor een deadline. Er veel over
vertellen wil ik ook liever nog niet, behalve dat het een spannende roman
wordt. Maar wat ik in ieder geval wel graag kwijt wil is mijn allergrootste
wens: een geweldig, gezond, vredig en inspirerend Nieuwjaar. Voor jou, voor
mij, voor al onze dierbaren.
Fijne leesdagen!
Jan Kouwenhoven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten