Oranje

Oké, ik geef het toe. Ook ik kijk naar het W.K…. Bijna alle wedstrijden heb ik, min of meer gedwongen door het mannelijk gepeupel hier in huis, dan ook gezien. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik toch wel een zogenaamde gelegenheidsliefhebber ben. Zoals veel landgenoten kijk ik alleen voetbal als er sprake is van een E.K. of W.K. en dan het liefst als er sprake is van een kans op een finaleplaats. Want dan gil ik net zo enthousiast de bal het doel in, ken ik ineens álle ins- en outs van ‘ons Oranje’ en ben ik evenzo gefrustreerd als er geen zinkende woonarken in het vooruitzicht liggen…

De aanloop naar het W.K de laatste maanden is commercieel lang niet zo heftig als voorgaande jaren zegt men. Minder oranje meuk die te koop wordt aangeboden, zegt men. Volgens mij - maar wie ben ik? - is alles oranje. T-shirts bij een krat bier, een tooi met losse veren bij de super, mislukte hamsters bij de Appie, versierde straten en voorgevels en ga zo maar ff door. Maar dé Oranje hit van dit W.K. is niet Oranje zelf maar “het pak”…

Burgerlijke spaaracties, waar ik me altijd faliekant tegen heb verzet, hebben ervoor gezorgd dat hier nu in huis twee originele Donderspakken aanwezig zijn die ik overigens consequent NIET aantrek. En dan niet omdat ze niet passen, nee het gaat me gewoon te ver. Helaas geldt dat niet voor alle gezinsleden hier in huis. Maar goed, het heeft ook wel weer iets om in een zogenaamd ´koekwouspak´ geklede en met rood-wit-blauwe tooien op het hoofd rondhuppelende kinderen door het huis te zien stuiteren tijdens de wedstrijden die Oranje speelt (waardoor je de helft van de wedstrijd dus mist).

En oké, ik geef dan ook meteen maar toe dat ik helemaal weg ben van ´ons Royke´. Onze eigen Brabantse knuffelhomo uit Tilburg. Heerlijk menneke is het! Zo gewoon met z´n spek-worstenbroodjes en al die liedjes die hij probeert te slijten aan het huispakkenpubliek. Ik kan er niets aan doen maar hij heeft een heel hoge aaibaarheidsfactor, het is toch zeker zo? Zelfs de Gooische huisvrouwen vallen voor deze spontane doch gewiekste zakenman. Hij is de absolute hit van dit moment. Zakelijk, ergerlijk en humoristisch gezien. Ik heb respect voor zijn innovatieve ondernemersdrift (en voor het gehele marketingteam dat achter hem staat). Overal waar je komt hangt of staat Royke je in het oranje te toe te lachen mét fonkelende voortand. Je ontkomt er niet aan. Volgens mij loopt deze jongeman pas écht binnen dit W.K. en hij heeft groot gelijk! Het is ‘m gegund ook!

Terug naar het voetbal… Het W.K. van vier jaar geleden heeft ook zo bij mij zijn sporen achtergelaten. Wát een desillusie was dat. En ik vond Van Marwijk nog wel de meest sympathieke coach ever! Nu nog trouwens hoor, vooral als je hem vergelijkt met Van Gaal. De arrogantie die deze laatste heeft, die sommige van zijn spelers geruisloos hebben overgenomen en daarmee zo niet nóg arroganter zijn, dwingt haast bizar respect af. Het vertrouwen in Oranje moet weer terugkomen, de pleister zit nog op de wond maar laat stilaan wel wat los. Inmiddels hebben we tot nu toe genoten van een aantal zeer mooie en spannende wedstrijden, niet alleen waar Oranje heeft gepresteerd. Al die uren voor de platte beeldbuis… Het mag een wonder heten dat ik ook nog eens een aantal boeken heb weggelezen. Het is tenslotte de Maand van het

Spannende Boek, er lag heel wat aan ‘huiswerk’. Wonderlijk gezien heb ik het gered én is het mij gelukt behoorlijk wat voetbal te kijken. Verrassend dat een aantal favorieten ondertussen zijn uitgeschakeld. Portugal, Spanje, Engeland en Italië zijn naar huis en ik ben er niks rouwig om. Heb er soms zelfs geniepig om gelachen, waarom? Weet ik veel, ik heb tenslotte geen verstand van voetbal en gun het best presterende team de titel. 

Oranje was groepswinnaar en speelt de volgende wedstrijd tegen het vastberaden Mexico dat een geweldige indruk heeft gemaakt tot nu toe. Het zal zeker niet gemakkelijk worden zondag! Maar onmogelijk is het natuurlijk ook niet. De visite is afgebeld en het boodschappenlijstje voor het ‘bord op schoot’ is reeds geschreven door man en kinderen en bestaat uit culinaire hoogstandjes zoals bitterballen, minifrikadellen en minipizza’s… Ik kan niet wachten.

Afgelopen dinsdag 24 juni, stond er weer een must see wedstrijd op het schema; Italië-Uruguay. Nu wederom geen fatsoenlijke maaltijd, maar in elkaar geknutselde tosti’s met (zelfgemaakte) groentesoep en we eten met het bord op schoot. Gadverdamme, wat heb ik daar toch een hekel aan! Het moet niet gekker worden, ik wil weer normaal aan tafel eten! En dan is het zover. Dan zit je daar, min of meer gedwongen, naar de wedstrijd te kijken als je wordt geconfronteerd met de onmacht van een volwassen vampiermannetje. Vol verbazing zie ik het gebeuren hoe Suarez a.k.a. ‘de bijter’ zijn tanden zet in de schouder van zijn directe tegenstander

Chiellini. Schijnbaar was laatstgenoemde een onweerstaanbaar hapje want jeetje zeg, de tanden gingen er echt overtuigd in! En dan denk je als, inmiddels ‘doorgewinterde voetbalkenner’, te weten dat dit toch wel een rode kaart gaat opleveren?! Niets van dat dus, niks, nada, noppes! Suarez werd er op dat moment niet eens op aangesproken! De mannen hier in huis werden gek! Ik kijk het allemaal gelaten aan. Ik weet nog wel dat ons oudste kind mij ooit heeft gebeten, ook uit frustratie waarschijnlijk omdat ie zijn zin niet kreeg. Maar hij was 3 en heeft het nooit meer gedaan. Waarom niet? Omdat ik heel subtiel maar duidelijk zijn handje heb gepakt en daar mijn tanden heb ingezet. Nét genoeg om pijn te doen zodat de boodschap duidelijk overkwam; hier wordt NIET gebeten! Dus had ik wel verwacht, in het kader van voetbal = opvoeden, dat deze kleutervampier een straf of iets dergelijks te wachten stond, dat de scheids zijn mollige handje zou pakken om eens duidelijk een statement te maken door er even flink in te bijten, net genoeg om pijn te doen en de boodschap duidelijk over te brengen; hier wordt niet gebeten, je bent niet lief! Maar niet dus, onbegrijpelijk genoeg werd de wedstrijd vervolgd, alsof die bijtafdruk op de schouder er niet was… 

De gehele wereldbevolking had het er vervolgens over, het was een schande voor dit toernooi! Er werd gesproken over een schorsing tot het definitief uit het nationale team zetten. Het gaat tenslotte wel om bijt-incident nummer 3! Gelukkig heeft de FIFA na een aantal dagen overleg de straf aan Suarez bekend gemaakt. Hij mag niet meer voetballen tijdens dit W.K. en ook werkgever Liverpool beraadt zich over maatregelen tegen deze bijter. Dit alles zal dus nog wel een staartje gaan krijgen, tenminste als Suarez daar vervolgens zijn tanden niet in zet…

En nu? Afwachten wat er zondag gaat gebeuren. Mits er geen copycat in het Mexicaanse team zit is de wedstrijd betrekkelijk veilig voor ‘onze jongens’. Of ze winnen is natuurlijk nog maar de vraag. Maar aan de oranje schare fans in foute pakken, verentooien en molens op de kop zal het niet liggen. Wij houden van Oranje !!! Tralalalalaaaaaaaaaaaaa…

Iedereen veel plezier gewenst,

Patrice