Auteur: Inge Ipenburg
320 pagina’s
ISBN 9789026136542
Uitgeverij De Fontein
Recensie door Miriam Bakker
Sandra Hazelaar is een voormalig
‘soapie’, die ervoor gekozen heeft zich uit de schijnwerpers terug te trekken.
Ze heeft van haar hobby, koken, haar werk gemaakt. Ze runt, samen met haar
vaste medewerkers Davy en Alaya een cateringbedrijf en zij heeft ook twee keer
per maand op vrijdag haar eigen Keukenrestaurant aan huis.
Als Sandra ’s avonds na een
werkbespreking naar huis fietst, is zij getuige van een verkrachting in het
Sarphatipark (Amsterdam). Zij slaat met haar tas de man in het gezicht, zodat
hij haar loslaat en Sandra is met stomheid geslagen als zij hem herkent: mr.
Joachim Hansson, de bekendste strafpleiter van Nederland.
En hij herkent haar…
Sandra brengt de vrouw, Meike
Smetterling, naar huis en geeft aan dat zij bereid is om een getuigenverklaring
af te leggen als Meike besluit aangifte te doen.
Sandra neemt haar beste vriend Kees
in vertrouwen en vertelt hem alles wat er gebeurd is. Samen besluiten ze op
zoek te gaan naar oud-werknemers/stagiaires van Hansson, Meesters &
DeVrieze Advocaten om zo uit te zoeken of er wellicht meer vrouwen zijn
lastiggevallen door Hansson. Als steuntje in de rug voor Meike. Meike laat weten
dat ze inderdaad aangifte wil doen, maar dat ze eerst haar ouders en vriend
persoonlijk op de hoogte wil stellen.
Na een tweetal verkapte dreigementen
van Hansson (hij zorgde er onder andere persoonlijk voor dat iedereen in haar
restaurant met voedselvergiftiging naar huis ging) gaat Sandra twijfelen of ze
wel een getuigenverklaring af gaat leggen, maar haar gevoel voor
rechtvaardigheid wint het en ze gaat met Meike mee naar het politiebureau om
aangifte te doen van verkrachting door Hansson.
Na het doen van de aangifte komt
Sandra erachter dat de macht van mr. Hansson heel heel erg ver reikt. Ze gaat
samen met haar advocaat de strijd aan, maar Hansson is sterker en ze verliest
langzaam maar zeker de grip op haar leven…
Ze vervreemdt zich van haar vrienden,
de zaken gaan steeds slechter en dan is er ook nog die stalker, wie is dat toch
in godsnaam? Na een dramatische gebeurtenis in haar restaurant en als alles
verloren lijkt….dan krijgt ze hulp uit onverwachte hoek…maar is dit wel de
oplossing?
Sandra wordt in dit alles vooral
gedreven door een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Ze omschrijft het zelf als volgt:
“Ik denk dat ik altijd de persoon ben bij
wie iemand op de bagagedrager kan springen als het oorlog is.” en “Ik kan het niet laten om doorlopend de
correctietoets aan te slaan” .
Maar hoe ver ga je daarin? Is het
het waard om, gedreven door je rechtvaardigheidsgevoel, je beste vriend weg te
jagen? Is het het waard om door datzelfde rechtvaardigheidsgevoel met lede ogen
aan te zien hoe je reputatie en je zorgvuldig opgebouwde bedrijf de grond in
gestampt wordt?
Aan de andere kant…wat zou je zelf doen als je getuige bent van een misdrijf? Hoe ver ga je?
Aan de andere kant…wat zou je zelf doen als je getuige bent van een misdrijf? Hoe ver ga je?
Het gerecht is opgedeeld in vier
delen (vier weken) en elk deel is verdeeld in korte hoofdstukken, sommige
aangeduid met een dagdeel;. 120 hoofdstukken in totaal. De cover vind ik erg
mooi!
Inge Ipenburg heeft een vlotte manier van schrijven, korte zinnen en to the point. Karakters worden goed uitgediept en komen tot leven, de een meer dan de ander, maar wat mij betreft precies goed. Er is niemand overbodig. Als Sandra bezig is in de keuken wordt dat uitgebreid om- en beschreven, leuk om te lezen. De spanning wordt vlot opgebouwd tot de uiteindelijke ontknoping. Het plot vond ik wat vergezocht en het eind erg abrupt. Ik blijf met best wat vragen zitten en dat vind ik jammer.
Inge Ipenburg heeft een vlotte manier van schrijven, korte zinnen en to the point. Karakters worden goed uitgediept en komen tot leven, de een meer dan de ander, maar wat mij betreft precies goed. Er is niemand overbodig. Als Sandra bezig is in de keuken wordt dat uitgebreid om- en beschreven, leuk om te lezen. De spanning wordt vlot opgebouwd tot de uiteindelijke ontknoping. Het plot vond ik wat vergezocht en het eind erg abrupt. Ik blijf met best wat vragen zitten en dat vind ik jammer.
Desalniettemin is Het Gerecht een
absolute aanrader voor iedereen die een fijn boek mee wil nemen op vakantie, ik
zeg: doen!
Inge Ipenburg raakte tijdens het
juryvoorzitterschap voor De Gouden Strop (2011) geïnspireerd en begon met
schrijven. Met tussenpozen kwam ‘Het gerecht’ tot stand. Inge is bekend als
actrice en was tot voor kort te zien in de serie ‘Celblok H’.
Drie sterren.
Zelf lezen? Klik hier om het boek te bestellen
Lijkt me dan toch leuker dan ik in eerste instantie had gedacht. Een lekker tussendoortje. Mooie recensie Mir!
BeantwoordenVerwijderenThnx Patrice! En ja, dat is het zeker, een lekker tussendoortje!
BeantwoordenVerwijderenMooie recensie Miriam,lijkt me alleszins de moeite waard om hem op mijn verlanglijstje te zetten.
BeantwoordenVerwijderenWil Rompelberg Hokke
Verhelderend. Ik krijg zo een goede indruk van het boek.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Karin! X
VerwijderenInderdaad een beetje teleurstellend einde.
BeantwoordenVerwijderen