Groepsrecensie "De stilte voor Julia" - Derwent Christmas

Nadat hij moeizaam is hersteld van een burn-out verliest Aaron in korte tijd zowel zijn dochter als zijn vrouw. Hij weet wie schuld heeft aan de dood van zijn geliefden en zint op wraak. Op de dag van de begrafenis van zijn vrouw rijdt hij niet achter de lijkwagen mee in de begrafenisstoet, maar neemt hij de eerste de beste afslag. Hij heeft niets meer te verliezen en wil vergelding.

Lezers; Miriam Bakker- van der Linden, Nancy de Brucker en Patrice van Trigt

Gelezen mei 2014

“Hét medicijn tegen een burn-out is geen cursus mindfulness maar keiharde wraak.”

Cover:

Patrice; De cover is mooi maar laat mij niet zien wat het verhaalt vertelt. Het lichaam op de cover is niet in overeenstemming met het verhaal. De achterflap laat een mooie statige foto van Derwent zelf zien. De kleurcontrasten zijn mooi. Een 8.

Nancy; Ik vind de cover aantrekkelijk, ik zou het zo opnemen in een boekenwinkel en geef het een score van 8, deels om de titel en deels om de foto.

Miriam; De cover vind ik niet heel mooi, maar het is er wel een waardoor ik het boek zou oppakken in de winkel. Een 7.

Samenvatting van het verhaal:

Patrice; De eerste verhaallijn begint meteen indrukwekkend, namelijk met de periode direct na het overlijden van echtgenote Marianne. In het tweede hoofdstuk starten de flashbacks naar de periode voordat de wereld van Aaron instortte. De tweede verhaallijn beschrijft de periode dat Aaron een burn-out heeft, dit is nog voordat Julia en Marianne komen te overlijden.

Miriam; Aaron Nijdam is leraar op een middelbare school, getrouwd met Marianne en samen hebben ze een dochter, Julia. Door een burn-out komt Aaron thuis te zitten en zijn herstel gaat moeizaam. Wanneer Aaron bijna twee weken thuis zit, komt Ernst Klapwijk (de rector van de middelbare school waar Aaron lesgeeft) hem een bezoekje brengen. Aaron vertrouwt het niet en hij is bang dat Klapwijk hem komt vertellen dat hij niet meer terug hoeft te komen. Het lijkt mee te vallen: hij komt Aaron enkel en alleen een boek brengen, getiteld “Mindfulness”. Aaron vertrouwt Klapwijk nog steeds niet en gooit het boek het liefst pagina voor pagina in de open haard. Marianne dringt erop aan dat hij het boek wel leest; wellicht heeft hij er iets aan.

Patrice; Dankzij het boek over mindfulness gaat hij aarzelend op zoek naar zijn innerlijke ik. In het eerste begin met de nodige weerstand maar later ziet hij zeker wel de meerwaarde hiervan. Het is alleen zo dat de persoon die hem het boek heeft gegeven zeer gemengde gevoelens bij hem teweeg brengt. Gevoed door zijn burn-out ontstaan er twijfels en zelfs paranoia. En dan overlijdt zijn Julia, nog zo jong en volkomen onverwacht.

Patrice; De relatie tussen Marianne en Aaron draaide vooral om hun kleine meid Julia. En wat gebeurt er met een relatie als de spil daarvan wegvalt? En wat als je beide een totaal andere manier hebt om een dergelijk groot verlies te verwerken? De impact is enorm en kun je daar wel mee omgaan? De innerlijke strijd van Aaron is schrijnend. Hij vecht met zijn emoties, waanbeelden en wraakgevoelens. Het boek staat vol van verdriet, woede, frustratie en onmacht.

Miriam; Het verdriet om haar dood is voor beide ouders enorm, maar veroorzaakt ook een diepe kloof tussen Aaron en Marianne. Marianne komt het verlies van Julia niet te boven en pleegt zelfmoord.

Nancy; Ook de strijd die Aaron aangaat met zichzelf en vooral zijn geestelijke toestand, hoe hij zichzelf door een boek probeert te veranderen en hoe hij in strijd is met zijn eigen emoties en gedachtegangen. Hij zoekt een manier om wraak te nemen en wil voor rechter spelen. Hoe hij ook een complottheorie probeert te achterhalen die er wel al dan niet is. Zijn wraak is ook zoet, hij heeft geen wroeging en geen twijfel wat hij gaat doen en hij zou het zelfs lachend doen als het even kon.

Miriam; Op de dag van de begrafenis van zijn vrouw rijdt hij niet achter de lijkwagen mee in de begrafenisstoet, maar neemt hij de eerste de beste afslag. Hij heeft niets meer te verliezen en wil vergelding.

Conclusie:

Patrice; Er zijn twee verhaallijnen die beide beschreven worden vanuit Aaron, hij is de ‘ik’ -persoon in het gehele verhaal. Enerzijds is daar de verhaallijn die vertelt over de periode van voor het overlijden van dochtertje Julia én daarna dat van zijn vrouw Marianne. Anderzijds de periode daarna. Beide verhaallijnen zijn heftig en vol emotie.

Nancy; Het verhaal speelt zich af in de herfstperiode in Nederland, in het plaatsje Skytergaard nabij Heerenveen, het verleden en heden zijn in elkaar geweven maar op zo’n manier geschreven dat het helemaal niet stoort zoals in sommige boeken wel het geval is.

Patrice; De schrijfstijl van Derwent Christmas is vlot, ongecompliceerd en vooral erg menselijk. Het verhaal doet voor mij niet meteen aan als een thriller. Behalve als je de gebeurtenissen in het boek toepast op de het ware leven natuurlijk. Dat moet een ware hel zijn. Maar qua spanning doet het me meer aan een spannende en vooral verdrietige roman denken. Het is altijd moeilijk de grens tussen deze categorieën aan te geven maar voor mij benadert dit het meeste mijn ervaring met dit boek.

Miriam; Het verhaal wordt enkel verteld vanuit het perspectief van Aaron. Op een mooie manier wordt om- en beschreven hoe hij zich voelt vlak voor en tijdens zijn burn-out en na het verlies van zowel Julia als Marianne. Machteloosheid, paranoia, twijfels, verdriet en woede, alles komt voorbij. Op sommige momenten zou je hem het liefst een schop onder zijn kont willen geven.

Nancy; Het verhaal wordt dan ook vanuit Aarons standpunt verteld, hoe hij alles heeft meegemaakt en wat zijn doel is. Ik vind zijn taalgebruik duidelijk en niet moeilijk en bij tijden heel humoristisch en is vlot geschreven. (humoristische ondertoon)

Patrice; Ondanks dat het een dun boekje is laat het een zware en heftige indruk bij me achter. De onderliggende angst voor deze gebeurtenissen liggen heel dichtbij. Het gezin en het verlies daarvan is een nachtmerrie voor iedere ouder/partner. En in dit boek krijgt Aaron te maken met grote verliezen, nauwelijks te behappen voor ieder weldenkend mens. En precies daar ligt de basis voor dit verhaal. Want wát doet dit met iemand, wat voelt iemand en wat beweegt iemand hier op te reageren? Is een reactie überhaupt mogelijk? Zie je de zaken nog wel helder voor ogen als je te maken krijgt met een dergelijk groot verlies? Kan Aaron nog wel onderscheid maken tussen de waarheid en zijn eigen waarheid?

Nancy; Ik heb het normaal gezien niet graag dat je al weet op voorhand op wie men wraak gaat nemen( of wie het slachtoffer is) maar in dit boek vind ik het wel gepast en ook omdat het zich ontwikkeld tijdens de verhaallijn.

Miriam; Ik vond deze passage in het boek een mooie omschrijving:

“Ik knielde naast de vogel neer en besefte dat ik naar mezelf keek. Ik was dat aangeslagen beest op het mos. In een moment van zwakte was ik gegrepen door een veelkoppig roofdier, wekenlang had het me opgejaagd, met me gedold en gespeeld en nu lag ik vleugellam op de grond te spartelen. (…) Iemand probeerde me te vertellen dat ik een opengereten vogel was die geen genadeklap nodig had, maar handen om hem te dragen.”

Nancy; Tijdens zijn zoektocht naar wraak ervaar je ook de flashbacks die Aaron heeft meegemaakt en dit wordt ook haarfijn uitgelegd, hoewel het een ernstig onderwerp is heb ik bij het lezen veel geglimlacht om de grappige zinnen en verwijzingen die erin staan.

Nancy; Ik vind het ook zéér knap hij hoe sommige beschrijvingen kan neerzetten: droevig, soms echt ontroerend, poëtisch, grappig en ernstig en zelfs beschrijvingen die me een beetje aan het Boeddhisme doen denken en wat er in het innerlijke van een mens afspeelt en waar je ook eventjes bij stil staat.

Nancy; Dit boek lees je als een trein, het begin is héél droevig maar al snel wordt je meegezogen in het verhaal want er staat iets spannend te gebeuren en het is juist die nieuwsgierigheid die mij heeft overmand om verder te lezen en wel zo vlug mogelijk.

Nancy; Er zijn bepaalde dingen in het boek die me echt geraakt hebben en waar ik toch even bij stil stond zoals Marianne’s houding tegenover Aaron tijdens zijn burn-out en dan ook weer momenten waarin hij alles zo mooi beschrijft dat je er kippenvel van krijgt. Er zitten ook een paar grappige woorden / stukken tussen en ook woorden die ik als Vlaamse nog nooit gehoord hebt maar waarbij ik toch echt gelachen heb zoals het woord “afgegast” en hoe er een wapen in het boek wordt vernoemd. Ik denk dat zijn Engelse genen hierbij te pas komen wat betreft humor.

Patrice; Geregeld tijdens het lezen bekruipt je het gevoel van onmacht. Maar ook een zekere nieuwsgierigheid komt om de hoek kijken, je bent toch ook wel benieuwd hoe Aaron hiermee omgaat, wat hij gaat doen. De auteur heeft een apart en indringend verhaal weten te schrijven.

Miriam; Het wordt nergens echt spannend in het boek, dat niet, maar je blijft wél lezen. Je wilt weten hoe het met Aaron gaat, of zijn waanideeën alleen maar dat zijn of misschien ook niet. Is zijn wraakactie terecht of niet? Gaat het hem lukken? Het einde was voor mij niet alleen verrassend, maar ook (een beetje) verwarrend. Ik blijf toch nog met een vraag zitten. Ik sluit niet uit dat dat aan mij ligt ;-)

Nancy; Voor mij een rollercoaster van emoties maar niet van dien aard dat je het boek weg legt integendeel !!

Patrice; Toch een puntje van kritiek. Persoonlijk vind ik het jammer dat de gedachten en flashbacks van Aaron niet duidelijk te onderscheiden zijn, dat heeft tot gevolg dat als je in een stuk zit wat zich in het ‘nu’ afspeelt het ineens kan verspringen naar het verleden en dat je dan ineens moet schakelen. Persoonlijk had ik liever een cursief lettertype gezien.

Nancy; Ik vond het verhaal zéér prachtig beschreven het eind heeft een verrassende wending (of is dit teveel aan info !!!) voor mij eindigt het verhaal zoals een kaarsje dat uitdooft en waar je toch eventjes stil van wordt!

Patrice; Om en om ga je als lezer mee met Aaron in het heden en verleden. En uiteindelijk komen de twee verhaallijnen in een prachtig plot bijeen. Overigens een totaal onverwachte plot.

Miriam; **** sterren!

Nancy; Ik zou zeker iedereen het boek aanraden om te lezen en geef het dan ook ***** sterren hoe dun dit boek ook is.

Patrice; “De stilte voor Julia” krijgt van mij ****

Groepsbeoordeling:

Cover; 7,8 punten ( 1-10)

Conclusie; **** (*) 4,5 sterren

(1 = slecht, 2= matig, 3= voldoende, 4= goed, 5= uitstekend)

Uitgeverij De Geus
Paperback €15,=

ISBN 9789044531305