Boekpresentatie Blun

Boekpresentatie Blun van Karin Hazendonk

Na een veel korter ritje dan gedacht waren m'n vriend en ik veel te vroeg bij café Dikke Dries... Dus op het terras even wat drinken....Super gezellig kroegje. De volgende keer ga ik wel met de trein. Die parkeerprijzen in Utrecht???? NIET NORMAAL! Amsterdam is er niks bij! Maar we zijn er en zelfs de zon schijnt.
Ondertussen spot ik Karin Hazendonk ,maar met een halve ice-tea op heb ik (nog) niet de moed om op haar af te stappen.

 Om 2 uur druppelt iedereen zo een beetje naar binnen en worden we gespot door een mede thriller lezerfan die ik ook alleen van Facebook ken.... ( toch prettig dat vriend-lief de enige echt kale man was), daarna na een zachte maar overtuigende por in m'n rug me toch maar op Karin "gestort". Wat een aardig mens! 




En toen de presentatie..  Het begint wat " rommelig" . Karin legt in een kort maar leuk interview uit hoe ze bijvoorbeeld bij café Dikke Dries terecht is gekomen.... Quote..." Thank god for Google" Daarna is het helaas allemaal wat moeilijk te verstaan omdat de Utrechtse fanfare voorbij komt. Ondanks dat begrijp ik uit de flarden dat het allemaal begon bij een uitspraak uit een tv-programma waar Karin de naam niet meer weet. De uitspraak " ik had het niet moeten doen.... Verdomme" gaf haar t idee van ...

DAAR moet een boek mee beginnen" en vanuit die zin, wat ook de eerste zin van het boek is, is zij gaan schrijven. Het verdere interview kon ik helaas niet verstaan, maar Karin was zo lief mij de vragen en antwoorden door te sturen. Wat moet een mens toch zonder facebook? Er werd natuurlijk gevraagd naar haar volgende boek 'Obscuur'. Nee, dat werd niet in dezelfde lijn als 'Blun'. Maar volgens Karin ga je na het lezen van Obscuur  nog wel twee keer na denken voor je gaat kamperen in Nederland. Op de vraag wat ze er van vond om met Judith Visser vergeleken te worden, kon Karin maar een antwoord geven: Er  is maar een Judith Visser. Maar ze meldde er ook bij trots te zijn dat Judith Visser haar boek gelezen had en voorzien van een  mooie quote. Als laatste moest er gevraagd worden naar het voor sommige beroemde mesincident op de Avond van het Spannende Boek. Karin werd daar flink in de maling genomen en kon niet meer onder haar criminele status uit... Helaas kwam er vanuit het publiek maar 1 vraag, die ik dankzij de fanfare niet heb kunnen verstaan. 
Na het interview kwam een loterij waarvoor we allemaal bij aanvang een briefje met naam hadden ingevuld. Een onschuldigere persoon die het lot zou trekken kon niet gevonden worden... Het wurmpje was hoogstens

een half jaar oud, maar hoe lief. En ja hoor hij had er eentje en Ilse was de gelukkige winnares!
Na nog wat bloemen en een dankwoord, konden we het boek gaan aanschaffen en laten signeren.
Ik zag wat "bekenden"van facebook, maar hoe moeilijk is het iemand op zeker te herkennen?? Ik was al twee keer de fout in gegaan, dus bleef ik maar gewoon met de voor mij(net leren kennen) bekenden gaan kletsen. Nogmaals excuses voor Clemens van Brunschot.
Wat moet je dan? Het was buiten super mooi weer en dus hup het terras maar weer op. Gezellig aan de klets met ene Theo die net als mijn vriend hooguit de voetbaluitslagen leest. Blijkt het de vriend van Karin te zijn! En bleek Piet te heten. Ach, details hou je altijd...
Des al niet te min een leuke anderhalf uur, eindelijk eens wat Facebook-vriendjes in het echt gezien en natuurlijk een nieuw boek gescoord.

door Corina Nieuwenhuis