Nieuwe Yara March

 

Uitgeefperikelen

Heerlijk zo’n beginnende en blunderende uitgever. Gisteren heb ik het druk-klaar maken
van mijn tweede  boek onderbroken en  ben weer even in de huid gekropen van de uitgever. Ik mocht een kijkje gaan nemen op de zomerbeurs voor de boekhandel. Dé ontmoetingsplaats voor uitgevers en boekhandels. Hier ontmoeten de verkopers van de boeken elkaar. Dat  ze dezelfde taal spreken zie je aan de geanimeerde gesprekken die er aan de tafels overal worden gehouden.

Drie maal per jaar wordt zo’n beurs gehouden zodat de uitgevers hun nieuwste boeken kunnen presenteren en de boekhandelaren hun boeken voor de winkel(s) kunnen inkopen. Je ziet inkopers met koffers op wielen, met kratten op steekkarretjes of slechts bepakt met een laptop. Naar mate de tijd verstrijkt worden de koffers en karretjes steeds voller en de glimlach op de vermoeider wordende gezichten steeds breder.

Ik sprak een mevrouw die met haar dochter was meegekomen.Van te voren dacht ze dat
ze wel ergens in een hoekje  zou wachten tot haar dochter klaar zou zijn.Tot haar eigen
verbazing vond ze het echter zeer boeiend om mee  aan te schuiven. Te ervaren dat de
schrijvers die ze leest bij de uitgeverij van die aardige meneer of mevrouw hoort. Die
bovendien ook nog zo veel wetenswaardigs over dat boek en zijn schrijver kon vertellen
ook.

Eigenlijk is het een wonder dat wij als Yara March Productions nog zo veel boeken
verkocht hebben. Ik heb gesproken met commissionairs en collega-uitgevers en heb
ontdekt, dat we bijna alles wat je verkooptechnisch fout kunt doen, ook fout hebben
gedaan.

Zo zetten wij, ook voor het nieuwe boek ‘Tango met een knal’ alles op alles om voor de
septemberbeurzen al een perfect boek gedrukt en wel klaar te hebben. Inkopers van boekhandels verwachten echter slechts een dummy. Het is zelfs zo, dat als het boek al gedrukt is (en dus ook al verkrijgbaar) het ‘oud’ is en dus niet meer ingekocht wordt. Bijna had ik voor ‘Tango met een knal’, mijn nieuwe boek, de fout gemaakt het te vroeg klaar te hebben. Hebben we bij thrillerlezers regelmatig discussies over welke cover iemand aanspreekt, gisteren leerde ik te zien, wat een boek aantrekkelijk maakt. Behalve het plaatje en het kleurgebruik maakt ook de snit van een boek en de mate van matheid van de cover nog een groot verschil tussen een mooi boek en een goedkoop aandoend boek. In plaats van me te richten op het binnenwerk van het boek, moeten we nu dus spoorslags aan het werk met het uiterlijk. Kon ik maar beter overweg met in design en fotoshop. De ideeën heb ik wel, het lukt me echter maar met veel moeite om ze ook te vertalen naar een mooie cover. Al die cursussen in design op internet zijn ook nog eens in het Engels. Snap ik het al helemaal niet meer. Had ik maar iemand die het me voor kon doen. Ik leer nu eenmaal het beste als ik het kunstje van iemand af kan kijken. Enger dan het zelf doen (en het niet voor elkaar krijgen) is het als ik van het idee af zou stappen dat ik alles zelf moet doen. Moet ik ‘mijn kindje’ los durven laten en een professional inhuren die de cover voor me maakt? Alleen al de vraag hoe ik aan iemand kom die mijn boek kan vertalen naar een ‘mooie en aantrekkelijke’ cover die past bij de inhoud, weerhoudt me van de zoektocht. Het begint me steeds duidelijker te worden dat de adem die je nodig hebt om een boek uit te geven en óók nog kans te maken het onder de aandacht van het publiek te brengen én uiteindelijk het te verkopen, behoorlijk lang moet zijn.
Toch raakte ik gisteren niet van slag. Ik heb namelijk ook heel veel wegen ontdekt om
het anders aan te pakken.

Voor ik daar echter vol goede moed mee begin, heb ik vanmorgen de laatste correcties
voor ‘Tango met een knal’ verwerkt. Vervolgens heb ik deze column geschreven.
Tenslotte is schrijven dat wat ik het allerliefste doe.

Yara March is schrijfster van ‘Cupcakes en een koffer’. Momenteel legt ze de laatste hand
aan haar tweede boek ‘Tango met en knal’. Haar boeken zij verkrijgbaar bij alle
(internet)winkels en via yaramarch.nl