Een hartig woordje ......

Er moet me iets van het hart, ik kan mijn mond weer eens niet houden, mijn vingers gaan in een verrot tempo tekeer op het arme toetsenbord. Boosheid en ongeloof rammen met kracht de toetsen bijna door de onderkant van mijn arme laptop, die het toch al zo zwaar heeft. Hoe kan ik iets toevoegen of afbreuk doen aan de huidige tendens die nog steeds ‘samenleving’ heet?

Het valt me namelijk op dat we hier in Nederland ook werkelijk helemaal niks meer mogen! Je mag geen homo’s in elkaar rammen, geen beledigingen uiten naar andere religies of bevolkingsgroepen, geen oude vrouwtjes van hun tassen beroven of hun PIN ontfutselen, geen vereniging voor gelijkgestemde pedofielen runnen, je mag je hond niet op de stoep laten schijten (zo flauw) en nu mag je ook al geen kanker meer hebben!!! Waar moet het toch heen in dit land?

Schokkend? Ben ik té? Onbeschoft? Grof? Nee, dit is de dagelijkse harde werkelijkheid. Niks meer maar helaas ook niks minder. Hier in Nederland pretenderen wij ‘multi-culti’, ‘tolerant’ en ‘liberaal’ te zijn, ja dááág ammehoela! We tolereren helemaal niks meer, steeds minder kunnen we van elkaar hebben. We respecteren elkaars eigendommen niet meer, we zorgen niet meer voor elkaar. Sterker nog, we laten onze ouderen en zieken wegkwijnen in onderbezette ‘verzorgingstehuizen’ waar ze, als ze mazzel hebben, één keer per week mogen douchen. En dat alles terwijl gedetineerden in een 4 sterren hotel verblijven als ze stout zijn geweest. Nee, het is de omgekeerde wereld aan het worden en ik voel me daar allerminst happy bij. Maar ja, dan komt de hamvraag natuurlijk; ‘Wat doe je er aan?’……..Niks dus, in ieder geval weinig. Want als je ingrijpt wanneer er iemand in elkaar wordt geslagen dan krijg je een mes in je ribben, minimaal de garantie dat je toch wel een opname op de short-stay van het plaatselijk ziekenhuis staat te wachten. En als een klein kind een grote bek tegen je opentrekt en oh wee je durft daar iets van te zeggen krijg je een boze vader of viswijf-achtige moeder aan je deur. Vervolgens word je de huid vol gescholden met alles wat niet echt aardig is. Omdat je totaal verrast en verslagen bent van verbazing zul je ook niet adequaat reageren en verstomd de deur sluiten. De ouder(s) naar huis laten gaan met een bevestiging van juist handelen…..wat het dus niet is!! Als mijn kinderen, en ze doen het niet hoor, een grote bek tegen een ander opentrekken en ik kom dat te weten?? Oh, nou dan weten ze het wel. Ik ben zeer kundig in het ‘tactisch teleurgesteld’ zijn en dat is nog erger dan boos worden of straffen, en dat laatste doe ik dus ook niet. Nee, ik ‘straf’ mijn kinderen met een eindeloze dialoog. Ze bedenken zich de volgende keer dus wel en is mijn missie geslaagd hahahaha.

En nu dus een artikel in de krant wat direct aanleiding is voor dit stukje;  “Buren willen kankerpatiënt weg”, ‘ze zien het niet zitten dat herstellende patiënten tijdelijk worden opgevangen’……….en dan word ik zelfs stil. Dat ze 'teveel liftgebruik gaan inleveren'……daar zijn liften toch ook voor!? Een plaatsvervangende schaamte doet zijn intrede en ik lees het nog eens, en nog eens. Om zeker te zijn dat het geen gezichtsbedrog is. Kijk op de kalender, nee het is geen 1 april –wat overigens zéér misselijkmakend zou zijn- en lees het nog eens. Het kan toch niet waar zijn? Hóe kom je er als medemens/buren op om te gaan klagen over mensen die vechten voor hun leven, die zich laten volpompen met radio-actieve troep die hun weerstand tot nul reduceert in de hoop daar juist beter van te worden?! Mensen die op hun slechtst zijn qua emoties en totale geestelijke gesteldheid. Die zich bezig moeten houden met hun gevecht tegen die ellendige ziekte en niet tegen hun weerzinwekkende buren! Het is maar niet te hopen dat deze meedenkende buren die zich hartverwarmend inleven in hun zieke medemens zélf ooit iets onder de leden zullen krijgen. Want met een minimaal griepje kots je je ribben al uit je lijf. Natuurlijk doen zij dat zonder geluidsoverlast, uiteraard! Eerlijk gezegd  vind ik het slecht dat hier aandacht aan wordt besteed, je brengt andere mensen met zware tunnelvisie nog op ideeën zo. En dat moeten we niet hebben, we hebben tenslotte al genoeg aan het onvoorstelbare verdriet dat Stichting Martijn ter ziele is gegaan en dat er binnenkort vast wel weer een slachtoffer van eerwraak of zinloos geweld valt. 

Bestaat er eigenlijk zinvol geweld………?

Patrice