Bronja´s Blog deel IV

Surprise!


Eerder deze maand kondigde ik mijn mini-thriller ‘SNUFF’ aan, die uitkomt in juni. Die hadden jullie even niet aan zien komen, zeker?
Het leuke aan ‘SNUFF’ is dat ik het een paar maanden geleden tegenkwam op mijn harde schijf, maar me dus met geen mogelijkheid kan herinneren dat ik het geschreven heb. Ik werd dus verrast door mijn eigen schrijfsel en wist niet hoe het af ging lopen. Ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring is om je eigen werk te kunnen ervaren als een ‘blanco lezer’.

Natuurlijk betrof het hier een rauwe, eerste versie, waar nog een chaos aan aantekeningen bij hoorde. Ik heb een tijdje getwijfeld en het weer opzij gelegd, maar ik vond het concept dermate interessant dat het bleef knagen. Toen kwam er een moment waarop ik even vast kwam te zitten met wat ik voorlopig maar even ‘Project X II’ zal noemen, het vervolg op ‘De Dode Kamer’.


Mijn man stelt voor dat ik een boek ga lezen of even iets anders ga doen, terwijl ik mijn ‘ei uitbroed’, zoals hij dat noemt. Iets anders doen klinkt goed. Als ik nou eens het eerste stukje van ‘SNUFF’ herschrijf...? Gewoon om te zien wat er gebeurt... Al snel wordt het een gewoonte om ‘SNUFF’ op te pakken als ik vastloop met ‘Project X II’ en tja, dan is het opeens af.
Ik leg het op de plank bij alle andere ‘unfinished projects’ en markeer het met een zwarte X, om mezelf eraan te herinneren het weer op te pakken als ‘Project X’ helemaal klaar is, net als die twee ¾ romans die nog naar me liggen te lonken. Als ik op een donderdag thuis kom van mijn werk, wappert mijn man met ‘SNUFF’ en krijg ik voor de tweede keer de vraag: “What the fuck is dit en waarom doe je hier niks mee?”
Het is de vraag die verantwoordelijk was voor ‘De Dode Kamer’, een boek dat waarschijnlijk nooit het daglicht gezien had, als mijn man het manuscript niet tegen was gekomen en ‘alleen even het begin’ wilde lezen en vervolgens drie dagen niet aanspreekbaar was.

Wikken en wegen. ‘SNUFF’ lijkt totaal niet op ‘De Dode Kamer’. Is dat dan wel iets waar mijn lezers op zitten te wachten? Aan de andere kant heb ik toch al een stempel met ‘onvoorspelbaar’ en ‘dwars’ op mijn voorhoofd. Dan kan ik net zo goed mijn reputatie eer aan doen.
Bovendien heb ik de afgelopen maanden enorm veel leuke reacties gehad van lezers, die het jammer vinden dat ze nog zo lang moeten wachten op het vervolg op ‘DDK’. Misschien is ‘SNUFF’ een leuke manier om jullie te bedanken voor jullie geduld.

Ik benader mijn proeflezers, die alle vier binnen vijf minuten reageren met de vraag of dit ‘Deel 2 van Project X’ is en of ik sinds ‘DDK’ in november uitkwam op speed en koffie heb geleefd, aangezien ze weten dan ‘Project X II’ gepland staat voor voorjaar/zomer 2015. Ik leg uit dat dit een stand alone mini-thriller is en dat het niets te maken heeft met ‘Project X’.
Trouw als ze zijn beginnen ze zonder morren aan dit onverwachte intermezzo. Het exacte aantal pagina’s weet ik nog niet, aangezien ‘SNUFF’ nog gezet moet worden, maar als ik reken volgens ‘DDK’, zou het rond de 120 bladzijden moeten uitkomen.
Met de pakken A4’tjes die de proefdrukken van ‘DDK’ vormden nog vers in het geheugen, grapt proeflezer 2 na ontvangst van haar pakketje: ‘Waar zijn de andere 500 blz.?’
Ik heb de afspraak met mijn proeflezers dat ze tijdens het lezen sms’jes of e-mails sturen met op- en aanmerkingen, gaandeweg, zodat ik kan zien hoe de lezers het manuscript ervaren ‘in the moment’ en zodat ik het kan vergelijken met hun bevindingen achteraf.

Naar gelang de reacties binnen komen, groeit mijn vertrouwen in ‘SNUFF’. Mijn proeflezers verwijten me een slapeloze nacht, omdat ze willen weten hoe het afloopt. Ik leg alle feedback bij elkaar en maak er een korte samenvatting van, in de hoop dat daar iets uitkomt dat een flaptekst kan worden, want ik ben al weken aan het brainstormen hoe ik dit moet uitleggen.
Ik kan bijna niet zeggen waar het over gaat, zonder iets van de plot weg te geven. Nu begrijp ik hoe moeilijk recensenten het hebben. Hoe geef je een goede samenvatting van een boek, die weergeeft waar het over gaat, ZONDER spoilers, maar die wel weergeeft wat de lezer er ongeveer van mag verwachten?
Dat was met ‘DDK’ ook al het probleem. Ik herinner me dat ik ‘BOEK V’ daarvan grotendeels in een 48-uurs schrijfmarathon heb neergepend. Ter vergelijking: over de flaptekst heb ik een week gedaan, met behulp van mijn vier proeflezers.


Net als ‘DDK’ past ‘SNUFF’ lastig binnen een hokje. Gelukkig ben ik niet zo van de hokjes, dus trek ik me daar lekker niks van aan en laat dit probleem aan mijn zaakwaarnemers. Ik had er als kleuter al een hekel aan om binnen de lijntjes te kleuren en ik ben niet van plan om me op te (laten) sluiten binnen één genre.
Is het een thriller? Een literaire thriller? Een psychologische thriller? Er wordt druk vergaderd.
Aangezien het genre: ‘psychologische mini concept-thriller’ nog niet is uitgevonden door onze vrienden bij het Centraal Boekhuis, besluiten mijn zaakwaarnemers dat het een ‘literaire thriller’ is. Mijn man vindt een briljante, Finse kunstenaar, die bereid is om mee te werken aan het ontwerp van de kaft en ‘SNUFF’ begint vorm aan te nemen, maar ik heb nog steeds geen flaptekst.


Er zal toch iets moeten komen. Als ik mijn moeder een kaftloos proefexemplaar geef van ‘SNUFF’, is haar eerste reactie: “Is dat zoiets als ‘Snuf de Hond’?” Een recensent die ‘DDK’ heeft beoordeeld, contacteert me via Facebook en vraagt of ‘SNUFF’ verwijst naar het ‘verwerpelijke’ begrip snuff movie.
Er komt geen hond in voor en het verwijst wel naar snuff movies, maar ik kan garanderen dat het niet is wat jullie daarbij verwachten.
Wat mogen jullie wel verwachten?
In ieder geval zeer binnenkort (hopelijk) een flaptekst (schreef zij hoopvol).

Bronja