Thrillerlezersblog

Illusie - Andrew Mayne
Ebook 313 pagina's
Boek 320 pagina's
Crime Compagnie
Verschijningdatum 29-1-2014

"Tovenarij, magie, goochelarij, het occulte, illusie? Of toch gewoon gezichtsbedrog? Een kwestie van beter opletten?

Hoe ongeloofwaardig is het dat een jonge vrouw na 9 maanden begraven te zijn geweest uit haar graf klimt?
Hoe ongeloofwaardig is het dat zij, tijdens het forensisch onderzoek wat daarop volgt, op een wel heel macabere wijze alsnog de dood vindt en daarmee het onderzoeksteam voor een raadsel plaatst?
Want wat zij voor hun ogen zien voltrekken grenst aan het onmogelijke. Het kán gewoon niet, het is logischer wijze gewoon óndenkbaar. Als je er al in zóu geloven lijkt het eerder iets uit de tovenarij te komen, iets bovennatuurlijks. Maar dáár geloven de onderzoekers niet in. 
Toch, om alle mogelijkheden uit te sluiten wordt juist vanwege die reden FBI agente Jessica Blackwood bij het onderzoek betrokken. Van haar wordt verwacht met de kennis die zij in huis heeft de zaak vanuit een ander oogpunt te bekijken. Jessica stamt uit een familie die vele generaties lang als Illusionisten bekend staat en mensen heeft doen verbazen met het onmogelijke. Zij kent tenslotte alle ins- en outs van dit mysterieuze vak. Zou zij met een andere kijk op deze zaak tot ontmanteling van de dader komen? De leiding en collega's staan hier sceptisch tegenover, er zal heus wel een plausibele verklaring zijn voor hetgeen wat is gebeurd, toch?


Als tijdens het onderzoek op een wel heel bijzondere manier een nieuwe plaats delict tot stand komt is het al snel duidelijk dat men te maken heeft met een seriemoordenaar die door toedoen van de media de bijnaam "De Tovenaar" heeft gekregen.
Deze keer betreft het een vliegtuig, een zogenaamde "Avenger". Dit vliegtuig blijkt, van het ene op het andere moment, voor de kust op een zandbank te liggen. Alles wijst erop dat het rechtstreeks van de zeebodem komt. Het is niet zomaar een willekeurig vliegtuig maar het gaat om een vermist toestel dat in 1945, inclusief zijn piloot, is verdwenen. De beroemde "Bermuda Driehoek" is destijds veelvuldig genoemd om een verklaring te kunnen geven van de verdwijning.
Tijdens het onderzoek blijkt echter dat de piloot pas heel recent is overleden en dat het uitgesloten is dat ze te maken hebben met een lichaam uit 1945. Wat kan hier de verklaring van zijn, hóe is dit mogelijk, dit kán niet waar zijn...of toch wel? 
Het wordt pas écht ongrijpbaar als op Times Square in New York een engel uit de lucht komt vallen......
Al snel blijkt dat ook hier sprake is van het werk van "De Tovenaar" en zijn er meer dan voldoende aanwijzingen om aan te nemen dat dit zeker niet zijn laatste magische truc zal zijn. 
Als het ineens duidelijk wordt dat deze gestoorde, maar briljante gek het ook gemunt heeft op Jessica, dat hij haar wil uitdagen de magische strijd met hem aan te gaan. Want hij heeft het inmiddels het volgende slachtoffer in zijn vizier, zij wil niets liever dan voorkomen dat er nóg een dode gaat vallen. Alles wat Jessica in zich heeft wendt ze aan om deze zieke geest een stap voor te zijn. Gaat dat haar lukken? Is Jessica eigenlijk wel voldoende opgewassen tegen de kunstjes van "De Tovenaar"?"


Andrew Mayne begeeft zich met dit boek in de onbekende en duistere wereld van het illusionisme. Het doet me denken aan de trucs van de ongrijpbare David Copperfield. Het verhaal komt op mij misschien daarom niet geheel ongeloofwaardig over maar helemaal geloofwaardig is het ook weer niet. Bij het lezen van de achterflap is mijn nieuwsgierigheid wel voldoende getriggerd, ik ben heel benieuwd. Het is weer eens wat anders. En anders is goed, toch?
Er is tenslotte ook een wereld van het duistere, het onverklaarbare, iets wat wij niet kunnen behappen.......er is....iets.

Het verhaal begint meteen goed. Zonder meteen prijs te geven wat Jessica bewogen heeft om destijds te stoppen als illusionist voel je gewoon dat daar iets achter zit. De situatie rondom het meisje wat uit haar graf komt kruipen wordt op een dusdanige wijze omschreven dat ik het gewoon voor me kan zien als ik m'n ogen sluit. Ik vind dat stuk ook meteen het mooiste en spannendste gedeelte van het boek. De eerste 100 pagina's lees ik in sneltreinvaart, het leest lekker, het verhaal klopt, de personages spreken me aan en dit alles maakt me nieuwsgierig. Ik zit lekker in het verhaal.
Helaas zakt het verhaal vervolgens ineens in. En heb ik moeite de verhalenlijn te blijven volgen, krijg het gevoel me er doorheen te moeten worstelen. Ik moet geregeld een paar zinnen terug omdat er iets niet logisch lijkt. Bij pagina 203 geef ik de moed bijna op, ik heb t wel gehad met de onduidelijke dialogen, het veelvuldige en voor mij onzinnige overleg en de afdwalende, onzinnige pagina's. Gelukkig pakt het verhaal me wat later ineens weer bij de kraag terug het boek in, pfff.
De laatste hoofdstukken worden, net als de eerste, in een lekker tempo geschreven, logisch opgebouwd en is het team gestopt met de lange, onzinnige kletspraat. Hoe raar kan het gaan? De afloop daarentegen vind ik dan weer iets teleurstellend, het is niet waar ik op had gehoopt, wat beter bij het verhaal had gepast. Bij het omslaan van de pagina kreeg ik ineens door dat die pagina ook meteen de laatste was......hmmmm.
Wat ik ook jammer vind is dat het karakter van ex-vriend Damian Knight niet verder wordt uitgebouwd, hij zorgt nu net voor dat beetje extra in het verhaal, hij trekt de verdenking op zich door zijn aparte verschijning en manier van handelen, terwijl hij juist alles doet wat in zijn macht ligt om Jessica te helpen met het oplossen van deze zaak. Te zorgen dat zij veilig hier doorheen komt. Hoe hij dat doet is erg ongeloofwaardig, dat dan weer wel. Het is een beetje dubbel, je moet het zelf lezen om te begrijpen wat ik hiermee bedoel.

Illusie is een apart boek. Ik krijg sterk de indruk dat het precies zo is geworden als bedoeld. Namelijk een boek wat de lezer doet twijfelen. Dat hoe ik het boek heb gelezen ook precies de opzet is geweest. En dat vind ik ronduit geniaal, áls ik het goed inschat.
In dat opzicht is het boek dan ook zeer zeker geslaagd. Het is ongrijpbaar. Het verward, Het is een..........illusie.

"Niet is zoals het lijkt te zijn" 

Illusie krijgt van mij 3,5 ster.

Patrice