Nathalie Pagie - 1 januari 2014

Op weg naar De Campus

Nathalie Pagie schrijft thrillers. In 2013 debuteerde ze bij Meulenhoff-Boekerij met De Toneelclub. De komende maanden houdt ze op dit blog een dagboek bij over haar avonturen op weg naar publicatie van haar tweede thriller De Campus, in mei 2014.

1 januari 2014 - Bijna af, hè hè! Begin november heb ik de eerste versie van De Campus ingeleverd bij de uitgeverij. Gelukkig waren ze enthousiast, maar op onderdelen werden aanpassingen voorgesteld en het mocht hier en daar ook best wat uitgebreider. Tja, dat is lastig voor mij. Ik houd van kort en krachtig en vind verhalen met veel detail al snel te langdradig. Tierelantijnen zijn aan mij niet besteed. Nee, de vaart moet er in zitten! Anderzijds is ‘te kort’ natuurlijk ook niet fijn. Je moet als lezer lekker in een verhaal kunnen gaan ‘hangen’ en daar helpt hak-op-tak-schrijverij niet bij.

Dus zit er niets anders op: uitbreiden. Geen verhaallijnen erbij, dat zou niet kunnen, het verhaal is rond. Maar de verhaallijnen die er al zijn wat aandikken, dat kan natuurlijk wel. Tussen de chocoladeletters en de Kerstgourmet in, kreeg ik nog aardig wat gedaan. De werkgever van mijn andere ‘normale baan’ is ongelofelijk flexibel en geeft me – halleluja! – de ruimte voor mijn schrijverschap. Met een weekje hier en een middagje daar, ben ik een heel eind gekomen.

In relatief korte tijd is De Campus geschreven; ik heb er zo’n vijf maanden over gedaan. Het verhaal zelf had ik al lang in mijn hoofd. Al tijdens het schrijven van De Toneelclub wist ik dat mijn tweede boek zich in Canada moest afspelen. Ik heb daar zelf een maand of vier gestudeerd en had er de tijd van mijn leven. Wat een schitterend land, wat een indrukwekkend natuurschoon en wat een heerlijk relaxte mensen! Al is het inmiddels een jaar of dertien geleden dat ik er rondliep, de beelden (en de kou!) staan in mijn geheugen gegrift en dat hielp me ontzettend bij het schrijven.

De cover van De Campus is al af. Dat was nodig, omdat die, ver voor de daadwerkelijke publicatie, in de catalogus van de uitgeverij wordt opgenomen. De catalogus met de boeken die in het voorjaar verschijnen, is in het najaar al naar de boekhandelaren verzonden. Op basis van de cover en een korte beschrijving van het verhaal en van de auteur, beslissen de boekhandelaren of ze het boek willen bestellen of niet. Belangrijk dus dat je boek op zijn mooist in de catalogus staat. Volgens mij is dat goed gelukt. Ik ben zeer in mijn nopjes met de cover. (Die is overigens van dezelfde vormgever als de schitterende cover van De Toneelclub: Wil Immink).

Dus, verhaal af, cover af, klaar! Eh… nee. Dat dan weer niet. De komende maanden volgt nog een behoorlijke klus. Daarover volgende keren meer. Laat ik de laatste regels van mijn eerste dagboek nog gebruiken om Inkie en Anne-Jan te bedanken voor de ruimte die ik krijg op dit blog (ziet het er niet geweldig uit?!) en om alle lezers een fantastisch 2014 te wensen!