zondag 29 december 2013

Arnaldur Indridason - Maandagskinderen

Mijn eerste kennismaking met deze schrijver uit IJsland. Maandagskinderen is het eerste boek met inspecteur Erlendur en zijn collega's in de hoofdrol. 

In Reykjavik zit Daniel in een psychiatrische instelling. Daniel heeft een jongere broer; Palmi. Hij is de enige die Daniel geregeld bezoekt, althans dat denkt Palmi. Een vroegere leraar van Daniel heeft last van gewetenswroeging met betrekking tot de periode dat Daniel in zijn klas zat en komt geregeld op bezoek waar hij diepzinnige gesprekken heeft met Daniel.
Wat later pleegt Daniël zelfmoord, onder de ogen van Palmi, én komt Halldor (de leraar) bij een brand om het leven. Bijna tegelijkertijd dus......
Palmi gaat op onderzoek uit, zo ook inspecteur Erlendur en zijn team. Iets klopt er niet, vooral de gesprekken, die schijnbaar zijn opgenomen, tussen Halldor en Daniel moeten boven water komen want dan pas worden er een aantal dringende vragen beantwoordt. Waarom, na al die jaren, neemt Halldor contact op met Daniel? Wat is zó belangrijk dat het nu besproken moet worden? Wie heeft Halldor vermoord of was het ook zelfmoord, net als bij Daniel?

In de zestiger jaren was Halldor een van de leraren van Daniel. De leerlingen van Daniels klas waren het, zorgvuldig uitgekozen, doelwit van een geheim medisch onderzoek. Zonder dat ze precies wisten wát voor een onderzoek het was. In de loop der jaren overlijden er klasgenoten onder wel zeer onwaarschijnlijke omstandigheden. Heeft het overlijden van deze jongens te maken met de levertraanpillen die op school werden verstrekt en/of het onderzoek?

Dit boek vraagt om onafgebroken aandacht, je komt anders wat moeilijk in het verhaal. Het voorstellen van de hoofdrolspelers en het opzetten van het verhaal behoeven concentratie. Maar eenmaal in het verhaal leest het lekker weg. De schrijfstijl van Indridason is ontspannen, niet moeilijk of complex. Terwijl het, uiteindelijke, onderwerp van dit boek zeer omstreden en gewaagd is. Het verhaal neemt dan ook een totaal andere wending dan ik had kunnen denken en dat is zeer verrassend en aangenaam. Tot op de laatste pagina zat ik in het verhaal.
Het is al bij al zeker geen slecht boek, voor sommigen één van de betere van Indridason's hand. Ik geef het boek 3 sterren. En dat dankt het vooral aan het zeer omstreden onderwerp en het gemakkelijk weglezen.


Patrice

Geen opmerkingen:

Een reactie posten