De favoriete boeken van Marcella Kleine

Het verzoek om mijn top 3 van favoriete boeken door te geven had ik heel makkelijk kunnen afwijzen door naar waarheid te antwoorden dat ik die niet heb. Veel leuker vond ik het echter om eens na te denken over al die boeken, die ik in de loop der jaren heb gelezen en af te wachten welke er kwamen bovendrijven. Het begon inderdaad te borrelen en al snel verschenen ze aan de oppervlakte: Als kind las ik graag de boeken over Rozemarijntje, geschreven door W.G. van de Hulst. ‘Rozemarijntje en Rooie Pier’ is me het meest bijgebleven. Daarna kwamen alle boeken van De Vijf over vier avontuurlijke kinderen en een hond. De schrijfster was de Britse Enid Blyton, maar die was al overleden toen ik haar boeken ontdekte. 

Elke week haalde ik een stapel boeken uit de bibliotheek, maar ik herinner me uit mijn kindertijd geen andere boeken dan die ik noemde. Als tiener verslond ik de boeken van Victoria Holt en smulde van alle drama en romantiek. En natuurlijk was er in al haar verhalen dat verlangen naar die ene: soms geheimzinnig, maar altijd zinderend mannelijk en onbereikbaar bovendien. Maar op het eind kregen ze elkaar toch. Ik vond de tijd en locaties van haar boeken ook heerlijk: een vleugje historie vermengd met idyllische landgoederen of boeiende kastelen. 

Daarna brak mijn Konsalik-periode aan. Waar Victoria Holt de tedere gevoelens van de liefde beschreef, hanteerde Konsalik een andere pen. Hartstochtelijke liefdes en alles verterende verlangens spatten van het papier af. Zijn boeken waren spannend bovendien. Ook het decor van Konsaliks verhalen stond in schril contrast met de dromerige landschappen van Holt: Siberië, Kazachstan, Sarajevo, Praag, Sinaï, Hong Kong, de Stille Zuidzee en gebieden als een toendra en of een taiga. Tegenwoordig kan ik de boeken van Holt en Konsalik overigens niet meer lezen omdat ik ervan gruwel. Je boekensmaak kan dus veranderen door de jaren heen! 

Ik zal ook wel andere boeken hebben gelezen, maar die kan ik me niet herinneren. Op een aantal van de boekenlijst van de Havo na: ‘De gedaanteverwisseling’ van Franz Kafka, ‘Bleekers zomer’ van Mensje van Keulen en ‘Het leven is vurrukkellijk’ van Remco Campert. Waarom ik deze drie nog zo goed weet? Misschien omdat ze de triestheid van het leven uitstraalden. 
Tja, en dan alles wat daarna kwam. Dat was veel, heel veel, want ik houd van lezen. Natuurlijk zijn bepaalde boeken me bijgebleven en heeft een aantal zelfs diepe indruk op me gemaakt. Of het daardoor mijn favoriete boeken werden? Nee, dat ook weer niet, want elke voorkeur werd weer ingehaald door een volgend boek. 

Laat ik daarom vertellen welke drie boeken uit de afgelopen twee maanden mij het meest zijn bijgebleven: ‘Grootser dan ik’ van Suzanne Brink, ‘Voor wie ik heb liefgehad‘ van Marcel Vaarmeijer en ‘Rode sneeuw in december’ van Simone van der Vlugt. Drie boeken met totaal verschillende verhaallijnen, maar waarvan de hoofdpersonen nog dagen na het dichtslaan van het boek met mij mee meeliepen. Zelfs nu – veel boeken later – kan ik ze nog goed voor de geest halen, terwijl ik voor de tussenliggende boeken héél diep moet graven. 

P.S. Nieuwsgierig naar mijn boeken? Zie www.marcellakleine.nl