Tijdens een sneeuwstorm stopt een moeder haar zoontje ’s nachts terug in bed. Ze hoort iets, voetstappen, zwaar en langzaam, die de trap opkomen. In het donker ziet ze een man in de gang. Doodsbang maakt ze haar kinderen wakker en sluipen ze naar een verborgen ruimte in huis. De moeder, verlamd door angst, moet een plan bedenken. Dan vangt ze weer een glimp van de man op. En weet ze dat hun situatie nog erger is dan ze dacht…
“Mensen zijn wezens die aan alles kunnen wennen.”
Doodeng, claustrofobisch kat- en muisspel…. Nou, ingrediënten voor een mega spannend boek volgens mij, en ook nog aanbevolen door Karin Slaughter herself. Ik huiver, mijn mening is veelal (eigenlijk altijd) het tegenovergestelde…
Als de moeder een geluid hoort wat ze niet kan thuisbrengen, gaat ze op onderzoek uit en ziet een gestalte bij de trap. Zonder zich te bedenken, pakt ze haar kinderen en vlucht naar een geheim plekje achter de schouw. Daar zit ze tot ze het idee heeft dat het veilig is om hulp te gaan zoeken.
Tot zover was het spannend en aangenaam. Maar hoe verder het verhaal zich ontvouwde, hoe moeilijker om verder te lezen. Er zaten zoveel rare dingen in, wat mij zo tegen begon te staan. Het feit dat haar zoontje bij elk geluidje al begon te jammeren. Dan wil zij hun twee achterlaten om op zoek te gaan naar hulp. Of de nadruk op haar vitiligo. Elk hoofdstuk moest het erin. Is het niet de agent of de buurvrouw die ernaar vraagt, dan zijzelf wel.
Ik kreeg de kriebels van het feit dat de agenten haar dom hielden. Het was bijna op een kinderlijke manier geschreven, en deed mij bijna stoppen met lezen. Ook te veel randzaken wat niets te doen had met het verhaal. Voor mij het gevoel om blz. te vullen. Kreeg het idee dat de auteur moeite had om de 294 blz. te halen.
Doodeng, claustrofobisch en onmogelijk weg te leggen volgens Slaughter…. Hebben wij wel hetzelfde boek gelezen? Dus nee, niet het boek wat mij zou wegblazen.
Spanning 1
Originaliteit 3
Psychologische ontwikkeling personages 2
Leesplezier 2
Schrijfstijl 2
Plot 2
2 kraaien Tamara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten