Het detectivebureau van
privédetective Cormoran Strike wordt benaderd door een bezorgde vader, wiens
zoon Will zich heeft aangesloten bij een sekte. Deze sekte op het Britse
platteland doet zich voor als een vredelievende organisatie die strijdt voor
een betere wereld. Strike ontdekt echter dat er mysterieuze sterfgevallen aan
de sekte gelinkt kunnen worden. Om dit te kunnen bewijzen besluit Strikes
zakenpartner Robin zich undercover aan te melden bij de sekte. Echter kan ze
van tevoren niet voorzien in wat voor gevaarlijke situatie ze zal belanden.
Een nieuw deel van een
uiterst populaire serie, maar voor mij het allereerste boek van Robert
Galbraith. Lange tijd hield ik het af maar vraag me niet waarom. Vond ik Harry
Potter niet leuk? Jawel hoor! Geloofde ik niet dat Rowling ook iets anders kon
schrijven? Oh ja, dat geloofde ik best. Wel schrok ik een beetje terug van de
dikte van de boeken, vooral de laatste drie. Misschien zat daar de aarzeling
dan in, wie weet.
Maar goed, ik viel dus weer
eens met mijn neus midden in een serie. Soms gaat dat goed, soms niet. Bij dit
boek lukte dat prima. Ik kon het allemaal meteen prima volgen en ook de
personages kregen voor mij meteen kleur. En ja, ik snap de populariteit, want
Cormoran en Robin zijn samen een innemend stel. Behalve dan dat ze geen stel
zijn maar de chemie tussen hen doet alles. En ook de andere personages weet Galbraith
levendig neer te zetten. Het verhaal zelf loopt lekker soepel, ook daarin
herken ik de verhalende kwaliteiten van Rowling meteen. Goed verhaal ook,
volgens fans zelfs de beste tot nu toe, maar daar kan ik dan verder geen
uitspraak over doen.
Het enige waar ik tegenaan
bleef hikken was de dikte van het boek. Voor wie er elk jaar naar uitkijkt zal
waarschijnlijk denken: “Huh, waar heeft ze het over? Het kan mij niet dik
genoeg zijn”. Dat snap ik. Maar dat ik het dan naarmate het einde vorderde
steeds rommeliger vond worden, dat begrijp ik dan weer niet. Want dan heb je al
zo’n uitgebreide aanloop gehad, en dan…. tja, het voelde voor mij een beetje of
er toch wat gehaast een eind aan gebreid moest worden. Ik zal wel een kniesoor
zijn maar dat vond ik jammer.
Ben ik op dat laatste na om?
Ja, dat denk ik wel. Toch maar eens in de kringloop naar andere delen van deze
serie uitkijken, en wie weet volgend jaar naar deel 8? Mits die niet nog veel
dikker wordt, want dat hoeft voor mij echt niet.
4 kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten