Drie lezers lazen hetzelfde boek en wel Hoog spel.
Hilona:
Een nieuw Kort Geding met voor mij een nieuwe auteur. Veel
positieve recensies van gelezen dus ik keek met groot plezier uit naar deze
nieuwe leesclub.
Het verhaal begint direct met een spannende proloog. Dat belooft wat. Toch ben ik 2 x opnieuw begonnen met lezen omdat het maar niet lukte om in het verhaal te komen. Lag achteraf helemaal aan mezelf, want na een goede nachtrust en een nieuwe start vlogen de bladzijden voorbij. Patrick de Bruyn heeft een fijne schrijfstijl en verschillende thema's vliegen in een moordend tempo over de bladzijden. Beroving, bedreiging, chantage, mensensmokkel, politiek gekonkel, de jetset en natuurlijk heel veel illegale geldtransacties. Allemaal in korte hoofdstukken verwerkt en ik heb tot ver in het verhaal geen enkel idee hoe al deze verschillende lijnen met elkaar verbonden zijn.
De personages blijven voor mij wat oppervlakkig, maar toch lukt het Patrick de Bruyn om me mateloos te laten irriteren aan Amy, 1 van de hoofdpersonages. Wat een onnozele doos is dat zeg. Ik moet hierbij eerlijk bekennen dat daardoor sommige verhaallijnen wel een beetje ongeloofwaardig overkomen. Terwijl de eerste helft van het boek leest als een sneltrein, kabbelt het verhaal vind ik, in de tweede helft van het boek een beetje voort en mist het de spanning uit het eerste deel. Ik hoopte op een spetterend einde, maar de climax bleef uit en voelde voor mij zelfs als een anticlimax. Ik houd doorgaans enorm van een open eind, maar dit was zelfs voor mij een beetje te open. Ietwat teleurgesteld sloeg ik het boek dicht.
Hoog spel van Patrick de Bruyn krijgt hierdoor van mij 3
kraaien.
Tamara:
Dit is mijn eerste kennismaking met Patrick de Bruyn en ik
ben helaas niet heel gecharmeerd. Ondanks dat zijn manier van schijven vlot is,
is het net wat te over de top. Soms had ik echt een "goh, wat een
verrassing" moment. Amy vond ik een beetje een dom gansje. Zo
makkelijk hoe zij zich liet Ompraten, ondanks alle rode vlaggen. Ze gaat gewoon
zomaar naar Genève en als ze hoort dat ze een koffer moet ophalen, doet ze het
ook gewoon.
De briefjes naar Bavo vond ik niet echt een meerwaarde en ook wat vergezocht. Toen er werd verteld wie daar schreef zat, gingen mijn wenkbrauwen allebei even omhoog. Wie had ik niet geraden, de reden waarom vond ik apart
Het begin was verwarrend, wie was wie en wie doet wat. Later
wordt het wel duidelijk.
Helaas ben ik geen fan geworden van Patrick de Bruyn. Ik
geef dit boek 2,5 kraai.
Ink:
Dat werd eens tijd dat er een nieuw boek van Patrick verscheen. Elke keer werd het weer uitgesteld. Maar daar viel hij dan echt door de brievenbus.
De proloog begint goed en daarna volgen de personages in schijnbaar losstaande verhaaltjes. Natuurlijk valt later in het verhaal alle stukjes samen. Maar dan heb je een lange weg van mensensmokkel, misbruik van macht en mensen, en corruptie.
Helaas heb ik mij enorm zitten irriteren aan een van de personages: Amy. Hoe dom en naief kan je zijn. Werkelijk wat een simpele. Ik dacht eigenlijk dat niemand zon personage verzint en verwachtte constant dat de aap uit de mouw zou gaan springen en ze dus juist heel sluw zou blijken te zijn. Volg je het nog? Maar helaas... Het haalde voor mij echt het leesplezier weg en was wel degelijk teleurgesteld toen ik het boek dichtsloeg,
3 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten