Cover
Ja, weer een cover die mooi past bij de reeks,
ondanks het feit dat ik epubs lees, vind ik het altijd erg prettig als je aan
de hand van de omslag kan zien wat bij elkaar hoort.
Ook voor dit boek blijven we in het thema van een gang en een deur, dit keer een
behoorlijk donkere foto met vooral licht op de deur achteraan.
Ik vind het mooi, ik ben fan !
Verwachting
Boek nummer 4 rond Washington Poe en Tilly
Bradshaw. Een bijzondere interactie tussen een harde politieman en een
wiskundig genie, of misschien ook wel nerd. Hopelijk wordt deze net zo goed als
de voorgaande delen.
Quote
●
Blijf verder spitten, zei hij. Wie
hierachter zit zal iets hebben gemist en het enige wat we nodig hebben ins een
draadje waar we aan kunnen trekken. Vind dat en alles zal er een stuk
rooskleuriger uit gaan zien. Natuurlijk had hij er enkele uren later spijt van
dat hij dat gezegd had.
Mijn
recensie.
Ik rol meteen weer in het verhaal en wentel me
heel erg snel in het goede gezelschap van Poe en Bradshaw. Het lijkt bijna
onmiddellijk of ik nooit ben weggeweest. De schrijfstijl van Craven is, in
tegenstelling tot het onderwerp, bijna luchtig. Ik herinner me uit vorige
boeken uit de reeks dat Craven soms de neiging heeft om behoorlijk wat
moeilijke of minder courante woorden te gebruiken, wat het lezen soms wat
minder vlot maakt, maar dat lijkt niet het geval te zijn in dit boek.
Het verhaal leest echt prettig weg, niet echt
te technisch, behalve misschien als Tilly iets uit haar vakgebied uiteenzet,
maar ik ga er eerlijk gezegd ook een beetje van uit dat het niet eens Cravens
bedoeling is dat je die zaken helemaal begrijpt. En voor de duidelijkheid, dit
niet begrijpen heeft totaal geen invloed op mijn leeservaring.
Langs de andere kant zie op ongeveer een derde
van het verhaal als ik plots besef dat één zeer specifieke arrestatie, relatief
vroeg in het verhaal, eigenlijk heel onverklaard en onduidelijk is; ik begin me
hierover wel vragen te stellen, maar kijk, alsof de schrijver mijn gedachten
kan lezen, nog geen 20 pagina’s later wordt dit volledig uitgeklaard, dankjewel
auteur !
Maar, hoewel ‘Dode hoek’ behoorlijk vlot
wegleest, maar eigenlijk vind ik het verhaal achter het verhaal - voor mij -
minder boeiend en te breed uitgesponnen. Volgens mij had dit compacter en
minder complex kunnen zijn, en dat zou ik prettiger gevonden hebben. Naar het
einde toe merk ik dat de pagina’s bijna aan het aftellen ben, jammer genoeg om
het boek uit te hebben en niet om te weten hoe de vork aan de steel zit, en dat
vind ik geen prettig gevoel.
En tja, dan is plots het boek uit, terwijl er
volgens de telling nog zo’n 30 pagina’s zullen volgen, er volgt dan nog een
dankwoord, en een stuk onder de titel ‘Mondo Bizzaro’, maar heel eerlijk : dat
heb ik overgeslagen, ik was het beginnen lezen, maar kon er mijn aandacht niet
bij houden en naar mijn gevoel was ‘Dode hoek’ afgerond.
En ja, wat vind ik er nu van ? ‘t is een
beetje moeilijk, op zich hou ik wel van Craven’s stijl, ik amuseer me vooral in
het spel tussen Poe en Tilly, en Tilly’s soms wat wereldvreemde houding. Maar
toch lag dit boek me niet helemaal en daarom blijf ik voor ‘Dode hoek’ hangen
op een eindoordeel van 3 kraaien.
Karin V
Geen opmerkingen:
Een reactie posten