Kort geding met Lafaard! van Sterre Carron Nederlandse afdeling

 

Vier Hollanders lazen Lafaard van de Vlaamse Sterre Carron. Wat is hun mening?

 Wendy:

Een nieuwe Thrillerlezers leesclub met fijne mensen én Lafaard, het nieuwste boek van Sterre Carron Betere ingrediënten kan ik me niet wensen.

De ochtend na het vieren van haar verjaardag word Zoë met een black out wakker. Om goed wakker te worden besluit ze een duik in haar zwembad te nemen. Daar doet ze een gruwelijke ontdekking. Vastgebonden op de bodem vind ze een levenloos lichaam. Wie heeft dit op zijn geweten? En waarom is het lichaam in Zoë’s zwembad achtergelaten? Vragen waarop Rani  samen met haar team de antwoorden moet vinden. Dan verdwijnt er een 15 jarig meisje. Al snel blijkt de link tussen beide zaken gelegd en telt iedere minuut om de moordenaar op te sporen voordat er nog meer slachtoffers vallen.

Zoals we gewend zijn van Sterre leest ook Lafaard weer als een trein. Vanaf de eerste bladzijde werd ik steeds verder meegezogen in het verhaal. De personages worden dusdanig goed beschreven dat ik niet anders kon dan doorlezen en meeleven met personages en nabestaanden die een verlies te verwerken kregen. Maar ook personages waar ik mezelf bijzonder kwaad om heb kunnen maken. De titel Lafaard is dan ook zeker goed gekozen! 
                                                                                                                                                                                                                    

 De spanning loopt goed op en is duidelijk voelbaar. Ondanks het ietwat voorspelbare einde maakt de manier waarop het puzzeltje in elkaar valt Lafaard tot een heerlijk lezend boek wat ik met veel plezier heb mogen lezen.

Lafaard krijgt van mij 4 dikke Kraaien

 

Jantsje:

Dit is het 20 ste boek wat Sterre Carron over Rani Diaz heeft geschreven en het verveelt me nog lang niet. Het is wederom een heerlijk boek om te lezen.

Al vanaf hoofdstuk 1 greep het boek me. Ik zat er echt helemaal in. Het is zo beeldend geschreven dat ik het idee heb dat ik naar een politieserie zit te kijken. Ik zie alles zo voor me. Op de helft van het boek heb ik nog geen idee hoe het zit en dat is meestal in een serie wel anders. Er waren wel veel verdachten.

Sterre heeft een vlotte manier van schrijven waardoor je het boek eigenlijk niet aan de kant wil leggen. Het is dus eigenlijk niet leuk dat er ook andere verplichtingen zijn. Ik kon alleen maar aan het boek denken en wilde verder lezen.

Tijdens het verhaal gingen mijn emoties alle kanten op. Zo maakte ik me kwaad over wat de dader deed met de onschuldige meisjes, om vervolgens ook medelijden met de dader te krijgen. De dader heeft een trauma opgelopen door alles wat er is gebeurd in het verleden. En eigenlijk is degene die voor de daders trauma heeft gezorgd, de Lafaard, de verantwoordelijke voor alles wat daarna gebeurde. De lafaard was de oorzaak van wat de dader de meisjes aan deed.

Ik houd van de manier van schrijven van Sterre Carron. Veel zinnen, en woorden zijn in België net even anders geformuleerd dan in Nederland. Ik moest regelmatig even grinniken om sommige stukjes.

Ik heb me dus weer heerlijk vermaakt met dit boek en geef het daarom 5 kraaien.

 Ink:

Eigenlijk kan ik bijna bij elk boek van Sterre hetzelfde stukje zetten. Betekent dat dan dat het een saai boek is? Integendeel: het leest altijd als een tierelier. Er vindt een heftige gebeurtenis plaats, dan volgen een aantal goede plotwendingen, waardoor je weer op het verkeerde been gezet bent en het toch anders in elkaar zit dan je eerder dacht.

Het team van Rani Diaz voelt als een vertrouwd clubje waarvan je de karakters uit eerdere avonturen kent, met al hun eigenaardigheden. De schrijfstijl van Sterre leest lekker weg en je roetsjt naar het einde, want in wegleggen heb je geen zin. Je moet en zal weten hoe Rani en haar team ook deze case oplossen. 

Ik kijk weer gewoon uit naar nummer 21 in de reeks die ergens in 2023 weer zal verschijnen.

Karin:

Lafaard! is de 20^e Rani Diaz thriller maar voor mij persoonlijk is het pas de 4^e omdat ik later pas ben ingestapt in deze reeks. Iets wat overigens heel goed kan!

Sterre heeft een lekkere en vlot weg lezende manier van schrijven met boeiende personages. Rani Diaz en haar teamgenoten voelen weer als vertrouwd, en zijn voor mij onder de hand oude bekenden geworden. Het is leuk om met ze mee te lopen op de werkvloer. De sfeer onderling en de praatjes bij de koffiemachine zijn erg herkenbaar.

De proloog schetst een heftige situatie waarna je een sprong in tijd maakt van zo’n 9 jaar.

In het verhaal dat volgt is niets wat het lijkt. Geregeld wordt je als lezer op het verkeerde been gezet. Je probeert de puzzel te leggen aan de hand van steeds wat nieuwe informatie, maar de geheimen, wraak, trauma’s en leugens maken het er niet makkelijker op. Bovendien is het voor Rani dit keer ook nog eens persoonlijk geworden, zij en haar zusje kenden namelijk het slachtoffer.

Helemaal aan het eind komen alle lijntjes bij elkaar. Dan weet je ook wie de Lafaard was, wie het echte slachtoffer, en wie de echte dader, en ik heb weer genoten, zoal vanouds!

Ik geef het 4 Kraaien.