De ziener van Kevin Valgaeren

 

Naam in de wind

In maart verscheen opnieuw in een herwerkte uitgave ‘De Ziener’ (eerste versie 2011) van Kevin Valgaeren, ditmaal onder de vlag van Uitgeverij Houtekiet.  Het boek bestaat uit drie delen en twintig hoofdstukken.

28 juli 1538, Borley, Engeland.  Zuster Mary en broeder Valeth zijn zo verliefd op elkaar dat ze besluiten het klooster waar ze verblijven te ontvluchten om voor altijd ongehinderd samen te kunnen zijn.  Hun vlucht kent voor beiden een dramatisch einde.

Ongeveer 450 jaar later wordt in Turnhout, België, David Mayfair geboren.  Door omstandigheden belandt hij op 14 jarige leeftijd in Londen bij Dorian Walpole, neef en vriend van vader Stephen.  Dorian, een ervaren Ziener, begeleidt David in de ontwikkeling van zijn Gave als ziener.

Dan wordt Borley opgeschrikt door verontrustende gebeurtenissen: 2 jonge meisjes worden kort na elkaar vermoord.  Overmoedig en geheel tegen de zin van Dorian vertrekt David in zijn eentje naar Borley. 

In ‘De Ziener’ wisselen heden en verleden elkaar af.  Kevin Valgaeren toont zich een bedreven verteller.  Pauzes ingelast door middel van goedgekozen leestekengebruik, maken dat de stem van de verteller los komt van de bladzijden.  Een keer je in het boek bent begonnen is er geen weg meer terug: de verteller trekt je nillens willens mee het verhaal in.

David, Tristan gaan als duo op verkenning.  Maar wat ZIEN ze?

David is het hoofdpersonage.  Beetje bij beetje laat de heel gesloten David in zijn ziel zien.  Hij is een intelligente jonge man die al heel vroeg met verlies en verraad te maken heeft gehad en nu barst van ongeduld om het het grote werk op te pakken.  Aanvankelijk is zijn Gave nog niet helemaal ontwikkeld: de dingen die hij waarneemt, ziet hij nog niet echt.  In ‘De Ziener’ draait het plot dan ook vooral rond David die leert te begrijpen wat hij ziet.  Het mysterie dat Borley in de ban houdt is dan ook groot en vraagt aanpassingsvermogen.  Niet verwonderlijk dus dat op verschillende momenten en vanuit verschillende perspectieven er ruimte is voor enige scepsis tov de waargenomen verschijnselen.  Zo krijgt ook de lezer de tijd om zijn/haar ‘gave’ aan te scherpen.  Want … de verhalen, legenden en sagen die al eeuwenlang in een geïsoleerde gemeenschap worden doorgegeven moeten toch enige grond van waarheid bevatten?

De auteur schept in een heel beeldende stijl een decor dat perfect beantwoordt aan de eisen van de gothic novel: nevel en mist, pikdonker, ijskoud, een geïsoleerde gemeenschap, geesten, spekters en vampieren.  De pastorie van Borley ook wel ‘spookhuis’ genoemd (zie Wikipedia) maakt het plaatje compleet.  De adem des doods van de niet-levenden parfumeert het verhaal.  Niet te verwonderen dat David er ‘wankele benen en daverende spieren’ aan overhoudt.  De melancholie zo kenmerkend voor de romantiek hangt als een deken over het verhaal.  Daar waar David, of Tristan, het moeilijk krijgen om te verwoorden wat ze voelen, schieten grote namen uit de literatuur en romantiek hen ter hulp.  Zelfs Munch biedt met ‘De Schreeuw’ ondersteuning.  Het weze duidelijk waar Kevin Valgaeren de mosterd is gaan halen.

De ogen priemen uit de bladzijden: gouden of smaragdgroene ogen met een donker dreigende gloed, rode ogen die fonkelen, branden en priemen, … .  Die ‘vinger van ijs’ voel je op dat moment gewoon tegen je eigen nekvel. En ben je dan wel al wat gewend, het plot heeft nog een geweldige twist in petto!  Je slaat het boek dicht, wensend dat het verhaal toch enigszins anders was gelopen.  Blijkt bovendien dat het verhaal nog niet helemaal is verteld.

‘De Ziener’ is een gothic novel die de lezer meevoert in een wereld van spekters, geesten en vampieren, die je nekharen overeind zet en je aan het boek gekluisterd houdt tot op de laatste bladzijde, tot voorbij het laatste woord.

4.5 kraaien