Gras of gas?

Het was me het weekje wel. De afgelopen week was week 2 van mijn vakantie, nog eentje te gaan. Had week 1 alles qua weer…van 27 graden tot en met wolkbreuken en half Den Haag in zwemvliezen. Week 2 startte qua weer iets rustiger.

Afgelopen zaterdag was Night at the Park en de dag er na…zondag dus was Parkpop. Het grasveld stond de dag er voor nog helemaal blank…je vraagt je wel af of het toeval was dat de organisatie voor de band Wet Wet Wet had gekozen ;-) Om alles enigszins begaanbaar te maken werden er vrachtwagenladingen vol met zand op het grasveld gestort…het werd er een vrolijke modderpoel van.

Naar Night at the Park ben ik niet geweest, waarom zou ik…ik kan de bands, al zittend op de bank prima horen. Handig hoor om hemelsbreed zo’n 50 meter achter het hoofdpodium te wonen. Naar Parkpop ging ik wel, of beter gezegd ik ging naar Marky Ramone’s Blitzkrieg. De band zou alle bekende nummers van de Ramones spelen. Zo’n 40 jaar geleden zag ik de Ramones al eens in Paradiso en werd positief weggeblazen door hun drive en energie. Ik keek dan ook er uit naar het optreden op Parkpop en ik werd niet teleurgesteld. Ik voelde me weer zoals 40 jaar geleden en schoot zelfs vol bij 2 nummers…het moet niet gekker worden ;-)

Nou ben ik een enorme fan van Pearl Jam en ik bof dat zij ook fan zijn van de Ramones. Want zo af en toe verschijnt er een Ramone’s nummers op de setlist van PJ. Als je die nummers op Parkpop dan weer hoort met de oude Ramone’s vibe dan doet dat toch wat. Kortom ik heb genoten, zo erg zelfs dat de band die ik er na wilde gaan zien (John Coffey) een beetje bleekjes afstak na het geweldige optreden. Ik zweefde rustig naar huis. De dag er na had ik zelfs nog een OMG-moment toen ik zag dat mijn tweets met fotos van het optreden geliked waren door niemand minder dan Marky Ramone himself. Maar goed, gelukkig heb ik dan ook weer de leeftijd dat het snel overgaat. En dat was dan pas de zondag.

Maandag was een rustige dag, beetje tutten in huis en zo. De poetsaanval was de week er voor al geweest, dus ik kon een beetje uitslapen en wat aanrommelen. Dinsdag begon eigenlijk net zo. Ik was druk met uitslapen, wel wakker maar te lui om op te staan, toen de bel ging. Tegen de tijd dat ik met kleren aan bij de deur was, was degene die had aangebeld al weer weg. Nou ja shit happens. Ik ging snel douchen en echt aankleden en was net klaar toen de bel weer ging. Het buurmeisje…of ik ook zo’n vreemde lucht rook de laatste tijd. Ja, nou je het zegt. Ik had toevallig nog die maandag met mijn neus bij de kookplaat gehangen omdat ik een rare lucht rook in de keuken, misschien was het gas, misschien ook niet. Ik rook even later niks geks meer en heb het maar zo gelaten. Tot het buurmeisje belde dan.

Zij was met iemand van Eneco aan de telefoon en die adviseerde haar alle buren te waarschuwen en het pand te verlaten…inclusief huisdieren. Zij zouden een servicemonteur sturen. Op mijn gemak, want servicemonteur is er echt niet binnen 5 minuten, zocht ik wat spulletjes bij elkaar (iPad/e-reader en een appel) en stopte Daantje in haar mandje. Daan zette het onmiddellijk op een krijsen. Boven het gekrijs uit hoorde ik sirenes aankomen, nou hoor ik die tig keer per dag, want ik woon aan de doorgaande route naar het ziekenhuis en zit vlakbij politie en brandweer. Ik kijk er dus niet meer van op, behalve als de sirenes zo ongeveer voor de deur stilhouden. Juist ja.

Binnen no time stonden 3 brandweermannen in vol ornaat boven en binnen. Ja ik moest naar buiten, maar zij gingen eerst even in de keuken meten of er gas te meten was en of ze ook even op het balkon mochten. Ik moest toch met ze meelopen, want balkondeur op slot en de sleutel ligt altijd op een plekje ver van de deur. Ik heb een nogal smalle keuken, te smal eigenlijk voor van die brede mannen in pak en helm…ik zag al van alles op de grond vliegen toen zij er langs een plank liepen…nou ja…dat raap ik later wel weer op.

Inmiddels moesten Daan en ik toch echt naar buiten en werden daar ‘opgevangen’ door een vriendelijke agente. Ondertussen was de brandweer bezig om toegang te krijgen tot de woning boven me. De buurvrouw boven doet de ene keer voor iedereen open en de andere keer voor niemand, het was een verrassing wat het zou worden. Gelukkig deed ze open en werd ook in haar huis gemeten of er gas lekte. Na ongeveer een half uur kwam het sein veilig en mochten we weer naar binnen. Omdat Daan nog steeds aan het protesteren was ging ik snel naar boven en naar binnen. Madam was de rest van de dag een beetje vervelend ;-) De servicemonteurs van Eneco waren er inmiddels ook, ook zij ontdekte niks gassigs.

Nog steeds hing er een lucht van een vies vaatdoekje/vuile sloot. Volgens de agente kwam dat waarschijnlijk door het extreme natte weer van vorige week. Ooit zal het toch wel iets droger worden en dan verdwijnt de lucht vast weer. Die zelfde dag kreeg ik ook nog bezoek van de Inspecteur van de hondenbelasting en ook al kan Daan best apporteren, de inspecteur vond gelukkig toch dat ze een kat was.

Opgelucht dat de woensdag en natte donderdag zonder gekkigheid zijn verlopen (behalve dan dat ik de hele middag in de zeikregen heb gelopen en de zon ging schijnen toen ik weer eenmaal thuis was…ze zeggen wel eens, je krijgt wat je verdient…tsja :P). Ik kijk nu al uit naar het weekend. Zaterdag ga ik gezellig bijbeppen bij cheffie Mir en het draakje en zondag ga ik in Amsterdam ‘De wraak van Vondel’ wandeling doen (naar aanleiding van het boek De wraak van Vondel van Frank van Pamelen) dat ik had gewonnen. Uiteraard zal ik daar een verslag van maken voor op het blog.

Ann