Titel:
Blauwe bonen
Auteur:
Terrence Lauerhohn
Uitgeverij:
Ambilicious
Publicatiedatum:
juni 2020
Recensie
door: Tamara
Kraaien:
4,5
Aan mijn ontreddering: Men zegt over
mij dat ik een monster onder mensen ben... Genade, het woord ken ik, de
betekenis eveneens, en verschillende synoniemen. Daar houdt het op, voor mij is
het verder een onbelangrijk woord. Ik ben doof voor de schreeuwers in mij. Zoek
in mij, maar ik beloof u een hopeloze speurtocht naar menselijkheid. Weeg mij
en mijn loden hart zal u verpletteren. Verander mij, het zal uw laatste daad
zijn. Ik heb mijn leven lief zoals het is, donker en eenzaam. (De Crooner) Daer
gy in 't geraes en gedonder van 't geschut moet staen, dat u de blauwe bonen om
de ooren vliegen. (Desiderius Erasmus)
“Het onderbeen bungelt aan wat
botresten en nutteloze spieren en pezen.”
Dit boek heb ik mogen lezen voor de
leesclub van Thrillerlezers. Ik was vooral benieuwd of dit boek de 5* waard is
wat overal wordt verkondigd. De mensen die mijn recensies volgen, weten dat ik
niet zo heel scheutig ben met hoge sterren/ kraaien. Vol goede moed begon ik
aan dit boek, maar ook een beetje baldadig hoor. “Kom maar op Lauerhohn, bewijs
je maar!” was mijn gedachte!
En eerlijk... Het lof is hem zeker
verdient! Het verhaal is origineel bedacht, het loopt lekker en voor je het
weet ga je het uitlezen uitstellen, want je wilt nog helemaal niet klaar zijn
met Crooner, de prikker en Stolten!
Het verhaal begint met meteen lekker.
Je leest hoe Crooner, huurmoordenaar in hart en nieren, de opdracht krijgt om
een jongeman om te brengen die zijn dochter kwaad heeft gedaan.
Daar leer je Crooner eigenlijk al meteen
kennen. Een harteloze man, met een zwart hart en een nog zwartere ziel.
Op het moment dat Crooner besluit de
dochter van de grootste maffiabaas van Nederland te ontvoeren, is dat het begin
van een kat- en muisspel die zijn weerga niet kent!
Ik moest in het begin wel erg wennen
aan de schrijfstijl. De auteur gebruikt zinnen, die mij soms even uit het
verhaal haalde. Zinnen om even te laten inwerken, zinnen die nogmaals gelezen
moeten worden maar ook zinnen waarvan je de betekenis even moest laten bezinken.
Zelf vond ik de zin: “Onwetend van de
dodentuinen kniediep onder hun voeten” wel erg mooi. Mocht je in het bos of
park lopen, denk dan even aan deze zin haha.
Deze zinnen geven weer hoe intelligent
Crooner eigenlijk is. Hier is echt over nagedacht en geven Crooner voor mij net
dat beetje extra kleur.
Tijdens het verhaal laat Lauerhohn
overal kleine (soms grote) kruimeltjes achter. Je leest er heel snel overheen
en soms zie je de kruimeltjes niet eens!
Ik vind het een grote pluim dat je als
auteur overal kruimeltjes achterlaat die een lezer niet zo 1 2 3 vindt maar op
het einde denkt” hè verrek! dat had ik in het begin gelezen.” Ik kan dus echt
aanraden na het uitlezen, een dagje stil te houden en dan weer opnieuw lezen
met de kennis die je dan hebt. Ik denk dat het verhaal dan heel anders gaat
worden!
Ik kan nu niets anders meer zeggen dan:
pak het boek op als je geen zwakke maag hebt!
Spanning:
4,5
Originaliteit:
5
Psychologische
ontwikkeling personages: 5
Leesplezier:
4,5
Schrijfstijl:
4
Plot:
4,5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten