donderdag 7 maart 2019

Angelique van der Bijl op de thee


De schrijfstijl van het boek Carte Blanche van Esther Kreukniet was voor Angelique van der Bijl de aanleiding om bij haar een cursus creatief schrijven te volgen. Jaren daarvoor droomde ze er al van om te gaan schrijven. In maart 2017 kam haar debuut Nachtschade uit en onlangs in februari kwam haar nieuwe boek Het weeskind van Haamstede uit. Binnenkort volgt op Thrillerlezers de recensie. 

Maar eerst is zij op de thee en kreeg daarom vijf vragen voorgelegd:


1.       Aan welk huishoudelijk klusje heb jij een grote hekel?

Echt een hekel aan huishoudelijke klusjes heb ik niet. Het huishouden maakt me altijd rustig in mijn hoofd. Terwijl ik aan het schoonmaken ben, bedenk ik weer nieuwe scenes voor in mijn boek en als het hele huis extra fris ruikt na de schoonmaakbeurt, nestel ik me achter mijn laptop en werk ik mijn gedachten uit. In een opgeruimde omgeving komt mijn inspiratie het beste tot uiting. Als ik dan toch iets moet noemen, is dat het aan straat zetten van de kliko’s. Dat vergeet ik altijd en dan moet ik op het laatste nippertje nog snel naar buiten door regen en wind om de kliko aan straat te zetten. Als ik net lekker zit te schrijven, stel ik het weleens te lang uit en moet ik gaan rennen als ik de vuilniswagen de straat in hoor rijden.

2.       Bij welke film moest jij voor het laatst huilen?

Het laatst dat ik voor de tv gehuild heb, was eigenlijk bij een serie. Gevoel voor tumor. Een Vlaamse serie over een arts in opleiding die zelf kanker krijgt. De serie weerspiegelt de onzekerheid, de pijn, het verdriet en het doorzettingsvermogen en dat alles gecombineerd met een vleugje humor. Heel knap hoe de seriemakers en de acteurs dat heftige verhaal op die manier hebben kunnen neerzetten. Ik heb gelachen en ook echt gehuild bij de serie, omdat het verdriet echt bij je binnenkomt. Het is echt een aanrader om deze serie te kijken.

3.       In welk tijdperk zou of had je willen leven?

De roaring twenties. De modetrends die toen werden neergezet blijven toch echt heel bijzonder. Ik zie dan het plaatje voor me van mooie vrouwen die zich steeds vrouwelijker gaan kleden en steeds meer van zichzelf laten zien. Chique en klassiek, een combinatie die ik heel mooi vind. Maar ook het gevoel van toen zonder social media, internet en mobiele telefoons lijkt me mooi om mee te maken. We kunnen ons dat niet meer voorstellen en als je schrijft, heb je al die bronnen nodig voor informatie. Ik zou weleens willen weten hoe het voelt om te schrijven zonder dat er internet is. Een dag Agatha Christie zijn, lijkt me een hele bijzondere leerschool…

4.       Waar geef jij te veel geld aan uit?

Schoenen! Als ik in de stad loop en mezelf heb voorgenomen geen nieuwe schoenen te kopen, dan moet ik echt die winkels vermijden. Zodra ik binnenstap en mijn oog valt op een heel mooi paar schoenen ben ik verkocht. Meestal loop ik eerst nog even door, maar als mijn ogen blijven afdwalen naar dat ene paar, weet ik dat het te laat is. Het geeft me altijd een heerlijk gevoel als ik met de nieuwe aanwinst naar buiten stap en al bedenk bij welke kleding ik de schoenen ga dragen. Al weet ik ook dat ik meer dan genoeg schoenen heb en toch vaak naar hetzelfde paar grijp.

5.       Wat is je favoriete ‘foute’ liedje?

Wonderful van Patty & Shift uit 1989. Ik herinner me nog goed dat ik de LP grijs draaide en net als Patty in de serie Spijkerhoek de sprongetjes nadeed die zij op het podium maakte. Tijdens een playbackshow op de lagere school deed ik dit liedje en ik won de wedstrijd.

Wonderful voor Angelique en alle nieuwsgierigen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten